Nauka streetphoto do oceny

[cz4rnuch]

A po co?
Zdjęcie powinno obronić się same...

Przeczytałeś chociaż tłumaczenie Leonarda czy się nie chciało? Moim zdaniem trafił w punkt, bo ewidentnie widać, że tego co chciał przedstawić na zdjęciach Orinoko za bardzo nie widać na zdjęciach. I to jest kluczowa sprawa by umieć przedstawić to co się chce w taki sposób by było to czytelne dla widza.

...To było robione, o ile pamiętam na obiektywie 70-300 i chyba jakoś lepiej się czuję, stojąc dalej od ludzi...

Przyjmij to jako duże uogólnienie, bo odstępstw od tej zasady są setki jeśli nie tysiące, ale generalnie na tym to polega by wyjść ze swojej strefy komfortu. Zdjęcia teleobiektywami robi się bardzo przyjemnie, ale niestety często takie zdjęcia nie wyglądają na street a bardziej na z kamerą wśród zwierząt. Mało kto się urodził z taką naturalną umiejętnością nawiązywania bliskiego kontaktu i czuje się w takim środowisku jak ryba w wodzie, ale takie poczucie, że można dotknąć bohatera opowieści ze zdjęcia często jest niezbędne do tego by zdjęcie jakoś chwyciło za serce. Dla przykładu obejrzyj sobie pierwszy z góry wątek o tym traktujący. Nie dlatego, że zdjęcia są jakieś wybitne, bo większość nie jest, ale dyskusja w tym wątku dotyczy właśnie tego co jest, moim zdaniem, największym błędem jaki popełniasz. Poczytaj, obejrzyj klip z pierwszego postu, ćwicz. Jeśli nie zabraknie Ci wytrwałości to za rok zobaczysz jakie postępy zrobisz. Pozdrawiam. Aha, link:

https://forum.nikoniarze.pl/threads/...ortret-uliczny

[Orinoko]

Te zdjęcia, które wrzuciłeś, są naprawdę fajne i dużo dają takie efekty, ja jednak obawiam się trochę, że nie mam śmiałości. W sensie Tak jak np. z tych zdjęć, które dodałem — fotografia 5 z tą dziewczyną. Miałbym podejść do niej i zapytać, czy mogę jej zrobić zdjęcie, bo klimatycznie wygląda na tle tego budynku? Szczerze czułbym się trochę jak freak, na tę chwilę ciężko mi nawet wycelować aparat typowo na kogoś, zazwyczaj są to zdjęcia, gdzie ten główny temat jest trochę z boku (żeby nie celować na te osoby). Oczywiście planuję teraz ćwiczyć, a Kraków, w którym teraz bytuje wydaje się być dosyć ciekawym miejscem, aczkolwiek nie wiem, czy się kiedykolwiek ośmielę pytać kogoś, czy wyrazi zgodę na zrobienie zdjęcia.

Co do obiektywu, to może mylnie, ale bardzo mi się spodobały fotografie i sam sposób robienia zdjęć takiego twórcy jak Pierre T. Lambert, strasznie mnie urzekły zdjęcia, jakie wykonuje przy pomocy 70-200 2.8, stąd myślałem, że taki obiektyw jest w stanie trochę te moją nieśmiałość okiełznać (chociaż pewnie 500mm byłoby lepiej ). Na pewno też bym chciał popróbować kiedyś, robić zdjęcia typu taki portret obiektywem ala 10-20 (mam APS-C), bo wydaje mi się, że zniekształcenia, jakie daje, mogą być ciekawe.

Na pewno na razie będę eksperymentować z tym co mam w plecaku (17-50 2.8, 70-300) i zobaczę, co mi bardziej leży i może pod street i krajobraz kupię sobie trochę bardziej stabilny statyw, tym razem z płytką i to mnie też urzeknie. Do tego pewnie kiedyś jakiś filtr szary i wio.

[fafniak]

ja jednak obawiam się trochę, że nie mam śmiałości..

Tak trzeba się odważyć.
Równie dobrze możesz podejść i powiedzieć ..."cześć jestem jebnięty na punkcie fotografii a ty siedzisz w tak fajnym świetle że aż mnie skręca żeby porbić ci zdjęcia" - a jeżeli nie wchodzisz w to to znaczy że zdjęcie nie było tego warte
Prawda pozwala na dużo więcej niż strzały z daleka

[LeonardZelig]

Co do obiektywu, to może mylnie, ale bardzo mi się spodobały fotografie i sam sposób robienia zdjęć takiego twórcy jak Pierre T. Lambert, strasznie mnie urzekły zdjęcia

Chodzi o tego gościa, co ma kanał na Youtube i na Instagramie? Gdzie jest szybko, kolorowo i o niczym?
Rzuć okiem na dobrych fotografów, w typie Christophe`a Jacrot (https://christophejacrot.com) i zobacz jak on się bawi światłem, kolorem i człowiekiem w kadrze. Zobacz jak opowiadają w czerni i bieli Trent Parke, Tomasz Lazar, czy mój ulubiony Elliott Erwitt. Spójrz z jakim dowcipem opisuje rzeczywistość Martin Parr. Powoli znajdziesz swój sposób na pokazanie tego, co Ci w duszy gra.
Bo generalnie Twoje zdjęcia są w porządku. Nie wiem na ile świadomie wybrałeś akurat tę piątkę, ale klimatycznie pasują do siebie i wygląda to jak fragment większej całości o samotności na prowincji (nie widzę że to Kraków). Ale... brakuje mi tu jednak czegoś, co by mnie dłużej zatrzymało. Jakieś historii, anegdoty, mrugnięcia okiem. I nie wymaga to koniecznie podejścia bliżej i pakowania komuś obiektywu w nos, a raczej wykombinowania połączeń między elementami w kadrze.

[spiritus]

Przeczytałeś chociaż tłumaczenie Leonarda czy się nie chciało? Moim zdaniem trafił w punkt, bo ewidentnie widać, że tego co chciał przedstawić na zdjęciach Orinoko za bardzo nie widać na zdjęciach. I to jest kluczowa sprawa by umieć przedstawić to co się chce w taki sposób by było to czytelne dla widza.[/url]

Przeczytałem po napisaniu komentarza. Później miałem problemy z internetem aby edytować wpis.

[cybulski]

....Aha, link:

https://forum.nikoniarze.pl/threads/...ortret-uliczny

@cz4rnuch dziękuje za polecenie linka do tego wątku, ten klip z pierwszego wpisu powinien być obowiązkowy na początek, poczułem się wręcz wywołany do odpowiedzi
Już to pisałem raz, człowiek nie jest takim płochliwym ptakiem aby go zdejmować długa ogniskową, zoom apsc 17-50 jest w zupełności wystarczający a powiedziałbym ze najlepiej sprawdza się zakres ok apsc 18-27 a ff 28-40.

- - - - kolejny post - - - - - -

Tak trzeba się odważyć.
Równie dobrze możesz podejść i powiedzieć ..."cześć jestem jebnięty na punkcie fotografii a ty siedzisz w tak fajnym świetle że aż mnie skręca żeby porbić ci zdjęcia" - a jeżeli nie wchodzisz w to to znaczy że zdjęcie nie było tego warte
Prawda pozwala na dużo więcej niż strzały z daleka

Dokładnie tak właśnie !!

[cz4rnuch]

Chodzi o tego gościa, co ma kanał na Youtube i na Instagramie? Gdzie jest szybko, kolorowo i o niczym?...

Ja siedzę w sony i kojarzę tego pana jako testera sprzętu, nawet nie widziałem jego zdjęć poza tymi testowymi. Ale nawet on jako swój podstawowy obiektyw wybrał i zachwala 35/1.4. Czyli raczej bliżej niż dalej.

A wracając do obaw Orinoko to przecież mało kto urodził się z darem. Nie trzeba od razu robić zdjęć z połowy metra. Można powoli skracać dystans. Nie zawsze też trzeba pytać i zagadywać. Zdecydowana większość uznanych artystów fotografów "streetowców" o żadne zgody nie pyta. Po prostu ustawiają aparat na f/5.6, szybko strzelają fotkę i niepostrzeżenie się oddalają. No chyba, że mają taki styl, że wolą spawać po oczach z odległości dwóch łokci jak niektórzy fotografowie z agencji Magnum. I nawet tacy też dają sobie radę. Różne są style podejścia do tematu, ważne by znaleźć taki, który odpowiada tobie. Można też spróbować robić tele, ale widziałem mnóstwo takich zdjęć, niektóre naprawdę są fajne, ale na dłuższą metę tego typu zdjęcia w streecie raczej się nie sprawdzą. A jeśli chodzi o wprawki i próby to wcale nie trzeba pytać o pozwolenie obcych. Każdy z nas ma przecież rodzinę. Ojciec, ciotka, może brat, z tego także da się wykroić ciekawą historię. Trzeba mieć tylko pomysł. Moje pierwsze próby to chyba były fotki ojca przy pracy.

[jurkarol]

Co do formy to nie mam zastrzeżeń, tylko treści, o której mówisz nie widać na tych zdjęciach. Na 1 zdjęciu nic z tej akcji, którą opisujesz nie widzę, ani facetów o południowej urodzie, ani kebaba i jego podawania. Myślałem na pierwszy rzut oka, że pewnie przy bankomacie. Dużo kamienicy po lewej dezorientuje.
Kobieta przy stoliku, chyba Bracka?, a skuterek gdzie?
Może więcej było w Twojej głowie niż w kadrze.

[NimnuL]

3 i 5 ok, choć w 3 jest mało powietrza przed modelem.
5 bardzo mi pasuje.

Street photo z założenia na opowiedzieć historię na podstawie złapanego momentu. Powiedzieć coś o człowieku, jego życiu, kim jest. To bardzo trudna sztuka, tym bardziej że najlepsze rezultaty uzyskuje się na krótkich ogniskowych, będąc blisko sceny. Ujęcia z ukrycia, z daleka są kiepskie z definicji.

[Orinoko]

No na pewno muszę się spróbować przełamać, albo przynajmniej pytać ludzi po angielsku... Mam takie dziwne wrażenie, że po angielsku ludziom ciężej się odmawia .

Ogólnie muszę zobaczyć tych autorów, bo przyznać muszę, że zdjęcia bardziej robię na własne oko, a może czasem inspiracja dawałaby jakieś efekty. Zdjęcia dodane tutaj były selekcjonowane nawet nie tyle tematycznie, ile takie, które mi osobiście się podobały, ale faktycznie pasowałyby tematycznie. Możliwe, że faktycznie dałoby się to podpisać pod samotność, ale ja raczej preferuje takie zdjęcia. Niesamowitą rzadkością u mnie jest występowanie więcej niż jednej osoby na zdjęciu. Co ciekawe zdjęcia 1,3,4,5 są tak naprawdę z dwóch dni, kiedy to bawiłem się w trzymanie stałych ogniskowych (raz 82-85, bo ciężko dobrać, drugi raz 50mm (ale z tego zdjęć nie ma fajnych) i 35mm) - możliwe i to też pytanie do Was, najlepszym wyborem byłoby dla mnie kupienie sobie jednego obiektywu stałoogniskowego np. 35-50-85mm (na APS-C 53-75-128mm) czy zbędny zakup?

Niestety robienie zdjęć rodziny odpada, bo jedyna najbliższa rodzina, jaką mam to mój pies , chociaż może udzielę się trochę u trenerów, z którymi przygotowujemy się z psem. To też może być ciekawe. Mimo wszystko pozostaje mi raczej robienie zdjęć obcych mi ludzi. W teorii prawa polskiego mogę zrobić zdjęcie komu chcę z miejsca publicznego (o ile nie znajduje się w trakcie odbywania czynności seksualnych), tylko nie mogę udostępniać bez zgody, ale tutaj w dużej mierze mam wewnętrzne poczucie tego, iż nie wiem, czy to jest moralne robić komuś zdjęcia ot, tak mimo, że wiem, iż takie zdjęcie nie ma na celu nikogo poniżyć ani nic takiego — ot taki zgrzyt psychiczny posiadam .

Czy było więcej w głowie niż kadrze? Tak jak najbardziej , dużo na zdjęcia miała wpływ ta niechęć do robienia komuś fotek z bliska. Gdybym chciał dodać motorek musiałbym stanąć inaczej, tak iż dla tej dziewczyny byłoby to niesamowicie transparantne, że robię jej zdjęcia, podobnie z tym kebabem (chociaż na kolejny rzut oka, wygląda to dla mnie trochę jak takie naprawdę stare apteki — nikt nie musi wiedzieć, że to kebab ! )

Co prawda pamiętam, jak kiedyś Cejrowski pokazywał, jak zdjęcia robi "z ukrycia", jak jeszcze miał taki program w jednej ze stacji telewizyjnych, chyba nazywał się "po mojemu", wtedy też mówił, że jego ulubionym obiektywem jest bodaj 24-105. Zresztą on sam potwierdzał to, że lepiej jest robić tak, jak to uważają Amerykanie — zrobić i ewentualnie przeprosić, niż pytać o zgodę, bo łatwiej jest przeprosić niż uzyskać jakiekolwiek pozwolenie.

Pytanie też mi się pojawia czy macie jakieś fajne kanały na yt polecić, które są tematyczne i posiadają jakąś wiedzę wyższych lotów? Ja poza tym Pierre T. Lambert (on głównie pokazuje, jak robi zdjęcia i opowiada, ale mniej takich rzeczy powiedzmy "know-how") oraz Peter McKinnon, o którym ciężej mi jest powiedzieć, ponieważ dawno nie oglądałem żadnej z jego produkcji.


Z takich starszych zdjęć, które możliwe, że dodawałem tutaj (ogólnie te na początku są najnowsze, ponieważ miałem długą przerwę w zdjęciach i Rawach), ale też mi się dosyć podoba pod kątem street.

[6]