AIKIDO

[irimi]

Kilka strzałów z treningów tegorocznej szkoły letniej. Tak na próbę...

1.


2.


3.


4.


5.


6.


7.


PS. AIKIDO to taki sport, jak ja fotograf

[Kojocisko]

Wszystkie lubię, wyróżniam 5 (mimo braku dynamiki ).

[irimi]

...wyróżniam 5 (mimo braku dynamiki ).

Tak myślałem

[krzysztofz24]

Mi podpasowala 2 i 4. I mz tam dynamiki jest calkiem, calkiem. Pomaga rozmycie ruchu.

[sruba]

Zacznę od pochwał, bardzo fajnie wyczute momenty - widać, że wiesz co się dzieje, przewidujesz i wiesz, kiedy nacisnąć spust migawki. Dużo łatwiej fotografować sport (czy jakąkolwiek inną aktywność), jeśli jest się "w środku", to daje Ci przewagę już na starcie. Kadry są dobrze zakomponowane, przemyślane. Tak, jak pisałeś w wątku @Kojocisko - konwersja na B&W bardzo dobrze tutaj gra. Fajnie, że czasem rozmywasz ruch (pytanie, czy w tym przypadku to świadomy i zaplanowany zabieg, czy przypadek, w każdym razie wyszło dobrze). Reportażowo też fajnie oddaje to klimat dojo i tego co dzieje się na treningach.
A teraz moje uwagi, przy czym to jest tylko moje odczucie na temat tego co widzę, a konfrontuje to też z moim zamysłem na tego typu zdjęcia, bo już od dawna tego typu sport jak aikido czy zwłaszcza kendo chodzi mi po głowie... niestety, nie mam w tych kręgach żadnych znajomości i na razie nie znalazłem w sobie dość determinacji (no i czasu), by próbować się w to wgryźć... Ale do rzeczy. To co wymieniłem na plus jest nie tylko ułatwieniem, ale też wysoko stawia Ci poprzeczkę. Obaj z Kojocisko piszecie, że fotografujecie Wasz sport bardzo, bardzo długo, rozumiem też, że trening jest dla Was priorytetem, a fotografujecie przy okazji. Myślę więc, że takich kadrów, jakie tu zaprezentowałeś masz już setki, jeśli nie tysiące. I wszędzie spotkamy te szalenie rażące - dla mnie - elementy, jak bałagan w tle... te kosze, bramki, drzwi itp... ja wiem, że treningi są na sali gimnastycznej, wiem, że ciężko w takich miejscach o jakąś "sterylność" otoczenia, ale zdecydowanie bym spróbował to poczyścić wizualnie. Ustawić się tak, żeby w tle była ściana bez żadnych dodatkowych elementów. Nawet przesunąć ćwiczących tak, żeby technika byłą zaprezentowana na czystym tle. Wiem, że fotografujecie przy okazji, ale juz Kojocisko wspomniał, a mi wydaje się, że też nie powinno byc problemu aby poprosić kolegów, żeby zrobili dwa kroki w lewo... Z drugiej strony nie wytrzymałbym i nie poprzestałbym tylko na takim "gazetowym" reportażu - który jest z jednej strony trudny i łatwy. Trudny - bo bardzo trudno zrobić to tak, żeby miało to siłę i wyraz. Łatwy - bo zawsze wszystko można usprawiedliwić - bałagan w tle, złe światło itp - "bo to reportaż". A ja bym poszedł dalej - w kierunku reportażu "artystycznego", że tak go nazwę. Dokumentuj, ale tak, żeby obraz miał walory artystyczne, był piękny - o co w aikido nie jest tak trudno. Spójrz na prace Tomasza Gudzowatego - on fotografował podobny temat - mnichów Shao-Lin. Było to na pewno częściowo ustawiane, fotografowane o określonych porach, kiedy było odpowiednie światło, na pewno w wybranym - kameralnym gronie... ale czy te zdjęcia przez to straciły na autentyczności? moim zdaniem tylko zyskały wyraz i ekspresję, pokazały "ducha" tej społeczności i sportu (umownie mówiąc). I jeszcze jedno - znów wspomnę o tym, że pisałeś, że dla Ciebie aikido to czerń i biel. Zgadzam się, pięknie to wygląda... a raczej wyglądałoby, gdyby tam była czerń i biel, bo teraz niestety to jest szaro-szare... popracowałbym sporo nad obróbką, dobry postproces zdjęcia czarno-białego nie polega na ściągnięciu nasycenia do 0, czy włączenia opcji czarno-biały. Tutaj aż prosi się o prawdziwą czerń i biel. Aby poczuć tą czystość, zen

Piszę to, nie po to, żeby Cię skrytykować czy urazić, tylko wydaje mi się, że w gruncie rzeczy przeszedłem podobną drogę fotografując wspinanie... w pewnym momencie zacząłem patrzeć dookoła, jak coś mi przeszkadzało, wchodziło w kadr - przenosiłem plecak spod skały w inne miejsce albo prosiłem innych, czy mogliby przesunąć swoje bety... Nigdy nie spotkałem się z odmową, ludzie zawsze byli uczynni i chętnie współpracowali. Także moi koledzy wspinacze coraz chętniej zaczynali "wstawiać się pod zdjęcia", ubierali ciuchy o jakie prosiłem itp. I wydaje mi się, że to między innymi dało mi ogromny przeskok jakościowy. Wystarczy trochę odwagi i otwartości, żeby popróbować. Wspinam się do dziś, ale nieraz jadę w skały tylko potowarzyszyć kolegom z aparatem, aby nie rozpraszać się na wspinanie i fotografowanie, a skupić się tylko na kadrze... co nie znaczy, że zaniedbuję treningi, czy z nich zrezygnowałem. Po prostu zauważyłem, że zarówno jedno jak i drugie wychodzi mi lepiej, gdy koncentruję się na jednym. Myślę, że obaj macie podobne możliwości i ogromny potencjał i szczerze życzę, abyście go zaczęli wykorzystywać

[Kojocisko]

Ja sobie biorę do serca wszystkie twoje rady. Jedynym dużym ograniczeniem jest "uroda" sal gimnastycznych z których korzystamy. Na jednym z obozów zasłoniłem ścianę srebrną folią polietylenową. Cóż - wyszło koszmarnie . Muszę wykombinować ładne, budżetowe , mobilne tło 3-3,5m wysokości, 15-10m długości.
Ale masz rację, na tym etapie trzeba kiedyś odpuścić trochę treningu na rzecz przyłożenia się do fotografii.

[irimi]

Sruba, na wstępie dzięki za uwagi. Wiele z nich potwierdza to co już sam wiem i o czym wspominałem w wątku Kojociska. Może być z tego ciekawa rozmowa.

Zacznę od pochwał... ...Reportażowo też fajnie oddaje to klimat dojo i tego co dzieje się na treningach.

Akurat tutaj zbitek zdjęć był bardziej uzupełnieniem posta Kojociska, dotyczącym dynamiki i generalnie tego co w aikido ja chce pokazać, niż świadomym "składakiem" reporterskim, ale dzięki.

...już od dawna tego typu sport jak aikido czy zwłaszcza kendo chodzi mi po głowie... niestety, nie mam w tych kręgach żadnych znajomości i na razie nie znalazłem w sobie dość determinacji (no i czasu), by próbować się w to wgryźć...

W Krakowie możliwości są spore: i w aikido, i w kendo są solidne, uczciwie prowadzone sekcje. W razie czego zapraszam na priv.

...Myślę więc, że takich kadrów, jakie tu zaprezentowałeś masz już setki, jeśli nie tysiące. I wszędzie spotkamy te szalenie rażące - dla mnie - elementy, jak bałagan w tle... te kosze, bramki, drzwi itp... ja wiem, że treningi są na sali gimnastycznej, wiem, że ciężko w takich miejscach o jakąś "sterylność" otoczenia, ale zdecydowanie bym spróbował to poczyścić wizualnie. Ustawić się tak, żeby w tle była ściana bez żadnych dodatkowych elementów. Nawet przesunąć ćwiczących tak, żeby technika byłą zaprezentowana na czystym tle. Wiem, że fotografujecie przy okazji, ale juz Kojocisko wspomniał, a mi wydaje się, że też nie powinno byc problemu aby poprosić kolegów, żeby zrobili dwa kroki w lewo... Z drugiej strony nie wytrzymałbym i nie poprzestałbym tylko na takim "gazetowym" reportażu - który jest z jednej strony trudny i łatwy. Trudny - bo bardzo trudno zrobić to tak, żeby miało to siłę i wyraz. Łatwy - bo zawsze wszystko można usprawiedliwić - bałagan w tle, złe światło itp - "bo to reportaż". A ja bym poszedł dalej - w kierunku reportażu "artystycznego", że tak go nazwę. Dokumentuj, ale tak, żeby obraz miał walory artystyczne, był piękny - o co w aikido nie jest tak trudno. Spójrz na prace Tomasza Gudzowatego - on fotografował podobny temat - mnichów Shao-Lin. Było to na pewno częściowo ustawiane, fotografowane o określonych porach, kiedy było odpowiednie światło, na pewno w wybranym - kameralnym gronie... ale czy te zdjęcia przez to straciły na autentyczności? moim zdaniem tylko zyskały wyraz i ekspresję, pokazały "ducha" tej społeczności i sportu (umownie mówiąc).

Tak właśnie jest! - takich fot mam masę i ciągłe wrażenie wgryzania się we własny ogon. I tutaj rzeczywiście należy rozróżnić dwie zupełnie różne kategorie fotografowania: primo - "reportaż trzaskany przecz ćwiczącego aikidokę". Z tym wiąże się kilka problemów.
Problem 1. Jak wspominaliśmy z Kojociskiem - sale są, jakie są. I tak ZAWSZE staram się znaleźć miejsce dające jak najczystsze tło i dobry kąt pokazania technik. Ludzi z tła nie wyproszę - patrz etykieta dojo. Robie zdjęcia, bo mi pozowlono - muszę to uszanować. Często nawet celowo umieszczam ludzi na drugim planie - bo to reportaż ze stażu, czyli wydarzenia, gdzie ludzie przyszli się uczyć. Technika jest pokazywana w kontekście wydarzenia. To celowe działanie - przykład - zdjęcie nr 7.
Problem 2. - Nieważne czy w tym momencie ćwiczę czy nie - nadal jestem aikidoką i obowiązuje mnie etykieta dojo, a to jest WAŻNIEJSZE niż zdjęcia. Przynajmniej dla mnie. Fotograf na treningu zawsze przeszkadza. Im mniej - tym lepiej.
Problem 3 - Specyfika ćwiczenia/fotografowania. Będąc na stażu balansuje ciągle między wyciągnięciem dla siebie maksimum z treningu jako aikidoki, a zrobieniem kilkunastu dobrych zdjęć na stronę. W moim przypadku proporcje aikidoka/fotograf to zwykle 70/30%. Jadę przede wszystkim ćwiczyć i gdy siadamy w seiza, gdy jest pokazywana kolejna technika - chwytam za aparat, robię kilka zdjęć, jednocześnie słuchając uwag nauczyciela. Czasem to 5 minut (sensei gaduła), czasem 15 sekund (sensei pokazujący technikę raz - są tacy )
Przepraszam, że to piszę, ale to ważne by zrozumieć w jakich okolicznościach przyrody (problemy od 1 do 3) te zdjęcia powstają.

Secundo - "reportaż artystyczny". Efekt, który swego czasu (rany ile to już lat minęło!) uzyskał Gudzowaty, to jednak zupełnie inne fotografowanie. Czas na opracowanie koncepcji zdjęć, długie godziny przebywania z ludźmi i ich obserwowania, wybór miejsca, światła... Nie ma co porównywać warunków stażu - problemy 1-3 znikają. Wystarczy zachowywać się stosownie do miejsca. Jesteś wtedy w 100% fotografem. Wszystko co robisz skupiasz na tym jednym.
Nie w tej skali, ale podobnie udaje mi się czasem porobić zdjęcia, gdy nie ćwiczę - np. kontuzja, albo gdy trening jest w plenerze - poszukam coś stosownego - wygląda to wtedy inaczej. Czy lepiej, to sam nie powiem

To jest to o czym tutaj piszesz:

Wspinam się do dziś, ale nieraz jadę w skały tylko potowarzyszyć kolegom z aparatem, aby nie rozpraszać się na wspinanie i fotografowanie, a skupić się tylko na kadrze... co nie znaczy, że zaniedbuję treningi, czy z nich zrezygnowałem. Po prostu zauważyłem, że zarówno jedno jak i drugie wychodzi mi lepiej, gdy koncentruję się na jednym.

Dokładnie! Jak mówił poeta Sofronow - rybka, albo pipka

Natomiast:

...prosiłem innych, czy mogliby przesunąć swoje bety... Nigdy nie spotkałem się z odmową, ludzie zawsze byli uczynni i chętnie współpracowali. Także moi koledzy wspinacze coraz chętniej zaczynali "wstawiać się pod zdjęcia", ubierali ciuchy o jakie prosiłem itp. I wydaje mi się, że to między innymi dało mi ogromny przeskok jakościowy. Wystarczy trochę odwagi i otwartości, żeby popróbować.

Z "bambetlami" sobie radzę , ale ludzie - patrz problem 2 - no way.

Tertio, najważniejsze - dla siebie szukam czegoś pośredniego - jadę ćwiczyć, chcę zrobić krótkie repo na stronę i w biorąc pod uwagę sytuację jednak zrobić jakieś zdjęcia artystyczne, nie ingerując w zastane warunki, nie łażąc po macie gdzie chcę, nie wcinając się, nie łamiąc etykiety, no i oczywiście ćwicząc. W tym cała trudność dla mnie, żeby przestać robić kolejne zdjęcia tej samej techniki, ale by dodać tego "artyzmu". Oczywiście żeby się wywiązać z reportażu, z tego co przeciętny aikidoka chce na stronie zobaczyć, kilka zdjęć technik być musi- z tym problemu nie ma. Ale dla siebie chcę szukać czegoś innego - emocji, relacji uke-tori itp. (foto 3, foto 5). Pisałem o tym u Kojociska. Problem - jak to zrobić, nie zmieniając warunków stażu? Jeśli wywiążę się z repo a do tego zrobię 2 - 3 zdjęcia artystyczne - to będę zadowolony. Pytanie - w jakim pójść kierunku, by to osiągnąć?

I jeszcze jedno - znów wspomnę o tym, że pisałeś, że dla Ciebie aikido to czerń i biel. Zgadzam się, pięknie to wygląda... a raczej wyglądałoby, gdyby tam była czerń i biel, bo teraz niestety to jest szaro-szare... popracowałbym sporo nad obróbką, dobry postproces zdjęcia czarno-białego nie polega na ściągnięciu nasycenia do 0, czy włączenia opcji czarno-biały. Tutaj aż prosi się o prawdziwą czerń i biel. Aby poczuć tą czystość, zen

O! I tu jest kolejny pies pogrzebany. Jak pisałem - obróbka to moja pięta achillesowa. Od roku dopiero robię w RAWach, dopiero zaczynam zabawę. Jak wg tego co napisałeś zrobić czerń/biel a jednak zachować szczegóły w czerniach, bo przecież hakama ma plisy. Zdjęcia, które tu wrzuciłem przerzuciłem do cz/b, trochę wyciągnąłem szczegółów z czerni, trochę likwidacji przepaleń na gi i zasadniczo tyle (Alen Skin Exposure X4).
Nie wiem czy to stosowne miejsce, ale chętnie spróbuję zrobić 4-5 wersji tego samego zdjęcia, wrzucić i pogadać o tym który (i czy w ogóle) kierunek obróbki jest OK. Mogę też podesłać ci RAWa jakiejś fotki. Ciekawi mnie jak ty byś to widział.

[Kojocisko]

irimi napisał w 99% to co bym sam napisał. 1% różnicy to ten, że ja jestem chamem i prostakiem, więc krzyczę na ludzi, przestawiam ich (o ile się dadzą) i wypominam nauczycielowi, że zamyka oczy jak robi technikę . Ale generalnie jest jak napisał irimi - wziąć z prezentacji nauczyciela dla siebie jak najwięcej i pstryknąć jak najlepszą fotę tak, żeby przynajmniej kilka osób się nie obraziło.

[sruba]

@irimi doskonale rozumiem, jeżeli jedziesz na staż (rozumiem, że to jakieś zgrupowanie) i Twoim zadaniem jest przywieźć reportaż dla klubu czy sekcji, to wiadomo, że jest to robota, którą trzeba wykonać i oczywiście taki reportaż rządzi się swoimi prawami i chodzi bardziej o dokumentację wydarzenia niż artystyczne foty. Dlatego ludzie, drabinki, kosze itp... ale na Twoim poziomie to już rutyna, co zresztą sam przyznajesz. Można być grzecznym i cichutko, można krzyczeć jak @Kojocisko, ale wiele więcej jak sami widzicie się z tego nie ukręci. Co mi przychodzi do głowy? Nie wiem - tylko oczywiście gdybam, bo nie mam pojęcia jak to wygląda - ale po całym dniu treningów umówić się z kilkoma zawodnikami na kameralny trening-sesję foto? Nawet po wieczornym treningu, niech kilku sempai zostanie na sali i zrealizujecie foty w spokoju? Wtedy masz czas i możliwości poustawiania ćwiczących, świateł itp... I nawet zrobić jedną sesję, sprawdzić efekty, za dwa dni powtórzyć bogatszy o doświadczenie? Jeśli taki staż trwa powiedzmy tydzień, to masz idealne warunki, żeby coś wypracować.
Projekt... Osobiście nieraz fotografuję to co zastanę, jedziemy w skały i patrzę co można ugrać. Ale zwykle mam w głowie ileś koncepcji, czy dróg, które chciałbym sfotografować, bo są piękne, w fajnej scenerii, są tam fajne ruchy czy mają historyczne znaczenie. Nieraz obok przechodzę, oglądam jak układa się światło o różnych porach dnia, nieraz brałem sprzęt i jechałem sobie po południu, żeby zjechać drogą i popatrzeć jak wygląda, znaleźć najlepszy kąt i perspektywę. Niedługo wrzucę foty zrobione właśnie jako pewien pomysł nad którym pracowałem jakiś czas, znalazłem lokalizację, przeszedłem się z aparatem aby wykonać zdjęcia testowe, aby sprawdzić czy to co myślę ma sens. I tak samo zrobiłbym na Waszym miejscu, poszukałbym na początek miejsca - fajnej sali, studia fotograficznego do wynajęcia, pleneru - pierwsze co mi przychodzi na myśl to jakiś fajny wodospad... przepatrzyłbym jak to wygląda, jakie światło o jakiej porze najlepsze, porobił foty na sucho... potem spotkałbym się z modelami, pokazał foty z lokalizacji, pogadał jakie techniki by siadły w takim miejscu, umówił się nawet na zwykłej sali, żeby wstępnie przetestować światło jeśli działałbyś z lampami... I po złożeniu tych elementów pojechał na foty z całą ekipą... uwierz mi, że przy takim przygotowaniu foty już idą naprawdę sprawnie Nie musisz się z tym śpieszyć, mi nieraz tego typu realizacje zajmują miesiące, ale zawsze staram się mieć tego typu przedsięwzięcia gdzieś "w tle", robić swoje, ale w międzyczasie obmyślać projekty i powolutku, w wolnej chwili je sobie dopracowywać. Normalnie trenujesz, ale między treningami na pewno masz dni restu, więc ten czas poświęć na szukanie, obserwowanie, foty. Niech z tego powstanie jedno dobre zdjęcie, to już będzie sukces
Kurczę, tak piszę i już mam super pomysł na sesję kendo i super lokalizację (choć znalazłem ją kiedyś do czego innego, ale teraz myślę że tutaj super by siadła), chyba jednak poproszę o jakieś namiary w Krakowie
Co do RAWa, możesz podesłać, choć zabrać się będę mógł za to dopiero za tydzień, mam teraz sporo projektów do sfinalizowania. Ale chętnie pomogę

[irimi]

Dorzucam kilkanaście zdjęć z ubiegłotygodniowego stażu z Christian Tissier shihan. Nie będę tworzył nowego wątku.

8.


9.


10.


11.


12.


13.


14.


15.


16.


17.