Moim zdaniem 17 i 18 miałyby duży potencjał, gdyby je oddać w ręce kogoś z forumowych speców od obróbki (ja, niestety, za cienki w te klocki)
Na 17 ładne odbicia, ciekawy kadr, ale czuję mały niedosyt żywych kolorów. Na 18 ładne kolory, ale troszkę jakby za ciemno. Obie fajne, bo już np. 19 kadrowo mi się podoba, ale obróbkowo zupełnie nie mój gust. Widać, że walczysz (16 kadrowo też zatrzymuje na dłużej) i trzymam kciuki, że "wychodzisz" jeszcze niejeden ciekawy motyw.
Ostatnio edytowane przez Jacenty Z. ; 03-09-2019 o 10:31
Dzięki Jacek!
20.
OK, wystawiłeś już sporą dawkę zdjęć, więc można by się pokusić o jakieś podsumowanie, jakąś diagnozę i jakieś rady co polepszyć. Rzuca się w oczy szereg spraw, nie wiem, czemu nikt nic nie powie (może wakacje jeszcze się nie skończyły)...
Podzieliłbym komentarz na dwa tory: skierowany ku artyzmowi (kompozycje, kadry) i związany z technikaliami.
1. Kadry, kompozycje...
Na niektórych zdjęciach widać, że czegoś szukasz, albo inaczej mówiąc masz jakieś zaczątki myślenia o kadrze i jego zawartości jako składnikach budowania kompozycji. Przykładem niech będą zdjęcia 2, 7 czy 17. W tych dostrzegam przyczynę, dla której stanąłeś w tą stronę i skierowałeś aparat tak, a nie inaczej - można się spierać czy takie kadry są dobre, czy kompozycja jaka się z nich wyłania jest czytelna, klarowna, przekonująca - ale da się przynajmniej powiedzieć, że czegoś szukałeś (kadru) i do czegoś dążyłeś (do zbudowania kompozycji).
Jest całkiem sporo zdjęć w których też widzę przyczynę skierowania aparatu tak a nie inaczej, ale w których to jest zdecydowanie zbyt mało - tu plasują się przede wszystkim zdjęcia z drogą jako elementem głównym. Otóż nie wystarczy, że stanie się w miarę na środku drogi i zrobi zdjęcie wzdłuż niej... Do tego, żeby takie zdjęcie zaciekawiło potrzeba czegoś więcej: aury, pięknego koloru, wyrazistości kompozycyjnej, uroku... Tu są po prostu dróżki i drożyny i niestety niewiele więcej.
Jest też niemało zdjęć, których nie rozumiem w ogóle: 5 (6), 10, 11, 13, 16... Nie widzę w nich nic, co warto by pokazać. Ja wiem, że być może wtedy w naturze na miejscu było wspaniale i bajecznie: pachnące łąki, czarowna aura letniego wieczoru lub poranka, smak nieskażonej przyrody, którą się czuje wszystkimi porami, aż się chce zachować takie momenty! Ale ja tego wszystkiego nie dostaję, nie czuję magii, zapachów, poezji chwili... Ja dostaję mocno nieciekawy wycinek świata, zamknięty w małym kadrze który niczego nie przedstawia - nie ma kompozycji, nie ma ciekawego ujęcia, skojarzenia, dowcipu, a może i jakiejś odrobiny szleństwa... Jest nieciekawie, smętnie i nijako.
Osobną kategorią jest zdjęcie 20 - czyli wodny jeleń na rykowisku. Kadr tak straszliwie wytarty, oklepany i rutyniarski, zbanalizowany bardziej niż dzióbko-ryjek robiony przez disco laseczki na selfiach. Tak, wiem, każdy z nas takie kadry ma, każdy z nas to przeżył - ale to nie znaczy, że warto w tym trwać! Dlatego chwalę pomost na 7: nie biegnie prosto spod nóg w siną dal; widać, że nie myślałeś wtedy szablonem, jak przy 20.
Starczy.
Opis powyżej nazwałbym diagnozą (choć przyznaję - brzmi to grafomańsko)... Jakie lekarstwo na poprawę? Poczytanie o kompozycji poparte obejrzeniem porządnych przykładów i - na początku - próby skopiowania lub powtórzenia czegoś z tych porządnych przykładów. Z biegiem czasu tryb szukania kompozycji będzie się włączać coraz częściej, aż w pewnym momencie sam się zdziwisz, że zrezygnujesz z kilkunastu zdjęć bo sam zobaczysz, że nie warto było ich robić - na korzyść zrobienia jednego, za to pieknego. Życzę Ci tego.
2. Technikalia.
Tu sprawa jest dużo prostsza: miotasz się. Robisz zdjęcia od sasa do lasa, o kolorach można powiedzieć z całą pewnością jedno - że nie są opanowane: raz takie, raz inne i wierz mi, to nie jest kwestia tego, że pory są inne... O ekspozycji w najlepszym razie można powiedzieć, że przypadkowa, bo tak naprawdę jest kiepska, a czasem nawet wprost zła... Po prostu trzeba się nauczyć obróbki, bez tego zdjęcia zawsze będą wyglądały na przypadkowe, jakby były półproduktem czy surowcem dopiero do oszlifowania.
Zacząłbym od ścieżki, jaką przeszło milion przed Tobą i jaka w sumie się sprawdza: od nieskomplikowanych oświetleniowo widoków, skonstruowanych tak, żeby sobie na początku nie utrudniać życia: pogoda tzw. dobra, światło za plecami, niezbyt ostre słońce (żeby nie było ostrych cieni), w kadrze koniecznie coś widocznego o kolorze neutralnym (żeby potem móc łatwiej ustawiać na coś WB), scena bez dużej dynamiki (tzn. bez dużej rozpiętości w światłąch i cieniach). Jakie to mają być sceny - to każdy sam sobie musi ustalić, co ma pod ręką i co lubi: ławka w parku, fontanna, skwerek, podwórko, ule w pasiece, plac zabaw...
Zacznij od tego, żeby uzyskać kolory takie, które podobałyby się wszystkim Twoim ciociom, gdybyś je miał - mają być piękne (kolory, nie ciocie), naturalne, nieprzesadzone, bez śladu radioaktywności na niebie czy trawie, nie spłowiałe lecz żywe, wyraziste ale neiprzesaturowane. Jak dojdziesz do tego, że takie sceny będziesz miał opanowane - zacznij włączać więcej utrudnień: większa dynamika, trudniejsze oświetlenie (zachody/wschody, światło mieszane), pogoda nieoczywista - i tak dalej...
Mając opanowane podstawy, szybciej opanujesz trudniejsze oświetleniowo sceny, łątwiej Ci będzie opanować ekspozycję i kolory. I odwrotnie: mając braki w podstawach, dostając trudniejszy materiał będziesz się tylko bardziej miotać...
Uf. Jeśli dotarłeś aż tutaj, gratuluję zaprawy, przybij sobie piątkę, a może i dyszkę.
Szczerze życzę szybkich postępów!
pozdrawiam bombelkowo
Jak ktoś się rzuca, że nie wie jakie zdjęcia robię: proszę bardzo (flickr), choć stare.
Dzięki, muszę sobie to kilka razy na spokojnie przeczytać. Trochę dużo tego do przyswojenia
Wspominałeś o porządnych przykładach. Gdzie takich szukać, by nie wyrobić sobie złych nawyków?
Zamieszczone przez Pilej
Dzięki, muszę sobie to kilka razy na spokojnie przeczytać. Trochę dużo tego do przyswojenia
Hę??? Połówkę strony uznajesz za zbyt obfity materiał do przyswojenia na raz? Rozumiem, że to troszkę żart...
Ja wiem, że żyjemy w kulturze obrazkowej, ale nie przesadzałbym z tym przechyłem od strony liter na stronę obrazków. Czeka Cię wszak jakaś książka do poczytania.
Mam tyle stron zapamiętanych, że teraz sam nie wiem co wybrać. Po drugie jest sporo galerii o wybitnym poziomie, ale część prac tam zamieszczonych nie nadaje się dla początkującego jako klarowne przykłady - bo albo łamie kanony (celowo), albo idzie pod prąd, albo wykorzystuje coś, o czym mowa dopiero na wyższych poziomach (przestrzeń negatywna czy coś w tym stylu)...
Myślę, że koledzy powinni Ci polecić jakąś książkę - ja już od dawna straciłem kontakt z tym, co się teraz wydaje w branży, więc nie jestem up-to-date możnaby po staropolsku powiedzieć...
pozdrawiam bombelkowo
Jak ktoś się rzuca, że nie wie jakie zdjęcia robię: proszę bardzo (flickr), choć stare.
Nie wiem czy jeszcze do zdobycia. Tim Fitzharris-"Fotografia krajobrazu" Tak po hamerykańsku jak tylko się da. Czyli już prościej nie można. Na zachętę-krótka recenzja http://bobrowicz.eu/pl/2010/05/dawka...ia-krajobrazu/ i sama książka https://allegro.pl/oferta/tim-fitzha...azu-7567233392 Warto od czegoś zacząć.
Myślę, że jeśli chodzi o artyzm i technikę nasz sensei (piszę te słowa bez ironii, raczej z szacunkiem) @2pompony pozamiatał już temat.
Ze swojej strony natomiast dodałbym jedno: Niezależnie od tego, co Ci mówią i piszą, przede wszystkim pozostań sobą.
Fotografia to ginący zawód (choć rosnące rzesze analfabetów zdawałyby się temu przeczyć), raczej nie nadaje się do zarabiania na chleb (chyba, że ktoś 4 razy do roku bez pytania napastuje z aparatem dzieci w przedszkolu, a rodzice w większości za to płacą) i to do Ciebie należy wybór, czy chcesz być w tej materii artystą, czy rzemieślnikiem, czy może po prostu wyjście z aparatem jest dla Ciebie okazją do wartościowego spaceru.
Piszę o tym dlatego, że nic tak jak pogoń za poklaskiem, perfekcją i polityczną poprawnością nie zabija przygody obcowania ze światłem, obiektem i aparatem. Dlatego spotyka się tak wielu fotografów niewiele wiedzących, lecz szczęśliwych lub doświadczonych, acz pustych w środku i zgorzkniałych.
Co do tzw. mistrzów fotografii proponowałbym zachować ostrożność. Jest w tym zjawisku wiele patologii: upozowane zdjęcia wojenne czy reportażowe, fotograficzny zachwyt nad życiem marginesu społecznego ludzi, którzy nigdy sami nie zaznali biedy... Wracając do krajobrazu, nie każdy musi być Anselem Adamsem. Za to konkurencja w tej branży taka, że w końcu łatwiej przyjąć wypowiedź bohatera filmu "W chmurach", że fotografie "są dla tych, którzy mają słabą pamięć". Czy warto fotografować? Dlaczego fotografujemy? Warto sobie to pytanie zadawać. Dopóki to robimy z wewnętrznej potrzeby, myślę, że wszystko jest OK
Ostatnio edytowane przez Jacenty Z. ; 05-09-2019 o 00:51
Ok dzisiaj przyjdzie książka, więc wezmę się za lekturę.
Tymczasem dalej próbuję
21.
Hihi, pomost biegnący spod nóg w siną dal to "wodny jeleń na rykowisku"Dobre, podoba mi się! A tak przy okazji, to nawet ów jeleń nie jest dobrze zrobiony, bo żeby to należycie wyglądało, tzn. żeby był efekt tego ciągnięcia w siną dal, trzeba użyć szerszego kąta, żeby pierwszy plan był bardziej rozciągnięty.
Kolega 2pom najważniejsze rzeczy już powiedział, od siebie dodam tylko, żeby na początku w ogóle nie eksperymentować z kolorami. Żeby to dobrze robić, trzeba mieć (1) dobry monitor, (2) duże umiejętności, (3) jasną wizję tego, co się chce osiągnąć. Czyli, jak łatwo zgadnąć, jest to już wyższa szkoła jazdy. Ustaw sobie profil "Landscape" przy wywoływaniu w LR, jeśli chodzi o balans bieli, to zaufaj aparatowi, masz całkiem dobry, poprawiaj tylko wtedy, gdy ewidentnie będzie za żółto albo za niebiesko. - Zamiast eksperymentów z kolorem skup się lepiej na kadrze i na świetle - na tym, co właściwie chcesz pokazać i na tym, jakie światło najlepiej będzie temu służyć.
I jeszcze jedno - też zalecałbym ostrożność w podpatrywaniu innych. Literatury na rynku jest mnóstwo, z poradników z cyklu "jak robić wspaniałe zdjęcia krajobrazu" można zrobić całą bibliotekę. No więc warto tam zaglądać, ale z umiarem. Jeśli się tym nadmiernie przejmiesz, będziesz umiał robić zdjęcia jak ten czy tamten, a tu chodzi o to, żebyś robił SWOJE zdjęcia. Tego się nie nauczysz z żadnej książki, można to tylko wydobyć z siebie, dużo pracując z aparatem. Powodzenia!
Dzięki! A skąd wiesz, że dobry aparat?D5300 z kitem 18-55 to chyba dolna półka.
Ok z kolorami nie eksperymentować, a reszta? Wyciąganie cieni, saturacja, kontrast, itp. ?
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem
Skontaktuj się z nami