Japońska wrzutka

[sosnowy]

Kwitnące wiśnie się piękne, ale jednak te tłumy i parki zamienione w koczowiska odbierają im sporo uroku... Co do dojo, to najbardziej podobają mi się te dwa ujęcia z rzutami. Drobne pytanie - nie trenujecie boso tylko w tych śmiesznych skarpetkach z podeszwami Dlaczego tak?

[Kojocisko]

A ja właśnie uwielbiam to świętowanie hanami w parkach. Wydaje mi się, że codzienne życie w Japonii nie jest proste, a hanami to czas, kiedy ludzie są spontaniczni i po prostu świętują.
Co do tabis - sądzę, że są dwa powody ich używania - higiena i zabezpieczenie palców stóp przed kontuzjami. Nigdy tego nie analizowałem, po prostu bez tabis nie wpuszczają na tatami w Hombu. Więc od czasu pierwszej wizyty w Hombu w 2010 przyzwyczaiłem się ćwiczyć w tabisach. Tyle, że kupuję je w Japonii, polskie do niczego się nie nadają .

[Maro66.]

Masz to szczęście, że możesz bywać w Japonii i widzieć przynajmniej ułamek życia Japończyków na własne oczy. Mi się wydaje, że Japonia jako całość (ludzie, historia, kultura) to bardzo złożony temat. Co u nas jest normalne w Japonii często nie, i odwrotnie. Duże kontrasty. Z jednej strony metropolie, którym (dla nas) bliżej do SciFi, niż do rzeczywistości (wystarczy przejechać ekspresówką przez centrum Tokio). Z drugiej różne miejsca, głównie kultu, prawie niezmienione i pielęgnowane od setek lat. Dla nas życie tam z pewnością nie jest/byłoby proste. Japończyk od dziecka jest wychowywany do życia w takim społeczeństwie. Dzięki temu (w większości) potrafią sobie radzić w każdej sytuacji. Wystarczy wspomnieć o częstych klęskach naturalnych nawiedzających Japonię. Przypomina to trochę życie w mrowisku. Jak coś zniszczy im "kopiec" , to jak te mrówki od razu zabierają się za odbudowę w wręcz ekspresowym czasie. Niesamowity kraj, niesamowici ludzie, a w zasadzie niesamowity inny świat.

[sosnowy]

Tak, z pewnością "niesamowity kraj i niesamowici ludzie". Jedno "ale" (choć zdaję sobie sprawę, że będę może mało popularny z komentarzem grubszego kalibru w tak miłym wątku jak ten poświęcony kwiatom wiśni).

Japończyków dużo łatwiej nam "docenić" dzięki temu, że nie mieszkamy w ich bezpośrednim sąsiedztwie. Warto jednak pamiętać o tym, że w samej Azji i na Pacyfiku (włączając w to Australię i Nową Zelandię) recepcja Japonii jest zupełnie inna. Pamięć o rzeziach nankinskiej (Nanking rape) czy manilskiej (Rape of Manila), o ludobójstwie i japońskich obozach śmierci na podbitym terytorium Chin i Azji Południowo-Wschodniej, o krańcowym zezwierzęceniu Armii Cesarskiej (powszechnie stosowana sanko-sakusen - strategia "trzech"- czyli mordu, gwałtu i grabieży) jest tam ciągle żywa. I choć w dajmy na to wikipedii można znaleźć hasła typu "lista przeprosin Japonii za zbrodnie podczas i przed II WŚ", to dość powszechnie w Azji uważa się, że Japończycy "nigdy naprawdę nie przeprosili".

[poste]

Myślę, że patrzysz na to z perspektywy Europy środkowej, czy wschodniej, gdzie historia ma inne miejsce niż w Azji. 50% ludności w tym rejonie świata (czy coś koło tego) ma poniżej 15 lat i zupełnie inne problemy, podobnie zresztą jak i starsi. II WŚ jest zdecydowanie marginalnym problemem. Naprawdę, nie przykładaj naszej miary, gdzie 70 lat po wojnie ktoś bredzi o reparacjach i zyskuje głosy wyborców.
Fascynujący kraj, niesamowita kultura. Biorę na celownik, tylko skąd brać czas

[sosnowy]

Nie mówię, że II WŚ jest tam, w Azji, problemem. Mówię, że ogląd Japończyków jest/bywa tam inny niż z naszej, europejskiej perspektywy, i wpływ ma na to historia.

[poste]

Kiedy ja uważam, że właśnie patrzysz z naszej europejskiej (choć bardziej polskiej) perspektywy i ten punkt widzenia przenosisz na Azję. Moje doświadczenia np. z pobytów w Azji Poł-Wsch pokazują, że wpływ historii a w związku z tym postrzeganie innych nacji przez ten pryzmat jest inne niż w Europie. Moim daniem pamięć o japońskich wyczynach, o których wspomniałeś, po prostu nie funkcjonuje w świadomości szerszych grup społecznych, to jak ma wpływać na postrzeganie Japończyków.

[Maro66.]

Powiedzmy sobie szczerze. Takie same, albo gorsze rzeczy ludzie robią ludziom dzisiaj. Łatwo przez pryzmat konkretnych wyczynów wrzucić do jednego worka całą nację. Niestety białe i czarne występuje tylko w bajkach. Realny świat jest wypełniony różnymi odcieniami szarości.

[sosnowy]

Moje doświadczenia np. z pobytów w Azji Poł-Wsch pokazują, że wpływ historii a w związku z tym postrzeganie innych nacji przez ten pryzmat jest inne niż w Europie. Moim daniem pamięć o japońskich wyczynach, o których wspomniałeś, po prostu nie funkcjonuje w świadomości szerszych grup społecznych, to jak ma wpływać na postrzeganie Japończyków.

To, co funkcjonuje w świadomości "szerszych grup społecznych", to jedno. Nie zapominaj jednak o istnieniu elit, w tym opiniotwórczych. Co jakiś czas "historia" powraca. Tu masz pierwszy z brzegu artykuł (dostępny jest abstrakt: https://www.jstor.org/stable/2509801...n_tab_contents ). Nie mam zamiaru Cię przekonywać. Twoje doświadczenia i Twoje zdanie mogą być inne. Zapewne znasz ten region dużo lepiej niż ja. Bo ja tylko trochę znam Koreę - Japończycy nie są tam lubiani. Jednak mieszkałem przez jakiś czas w stosunkowo nieodległej części świata, po drugiej stronie równika. Stykałem się tam z wykształconymi (myślę, że to ważne) Azjatami z Indonezji, Tajlandii, Malezji, Chin. Ich percepcja Japonii była często naznaczona przez przeszłość, która dotknęła ich rodzin (dziadków, babcie). Być może powinni to mieć (pardon my French) w dupie i jak "szersze warstwy społeczne" (w tym te poniżej 15 roku życia) raczej cieszyć się świetlaną przyszłością i tłumaczyć sobie (w ślad za mądrościami @Maro66.), że "niestety białe i czarne występuje tylko w bajkach". Moje doświadczenia są inne (i to wbrew sondażom pokazującym "favourable attitude" w Azji w stosunku do Japończyków). Ale jak to z doświadczeniami bywa, są one subiektywne, a nie obiektywne, więc nie ma o co kruszyć kopii.

[poste]

Bardzo ciekawy temat, nie wiem tylko, cze nie zrobimy bałaganu w wątku kolegi. Korei nie znam, ale zwykle tak to jest, że najbliżsi sąsiedzi nie są zbyt dobrze postrzegani, w każdym razie będzie zawsze więcej krytycznych opinii. Ale masz rację, każdy postrzega przez pryzmat swoich doświadczeń. Na przykład w ostatnich latach wiele razy spotkałem się z negatywnymi opiniami o Chińczykach, o Japończykach nie słyszałem złego słowa. Nie ukrywam, że moja znajomość tego kraju nie jest duża, z Japończykiem (w zasadzie Japonkami) to rozmawiałem ze 2 razy, bo więcej nie udało mi się spotkać kogoś z tego kraju z przyzwoitą znajomością angielskiego.

Jak widać oceny pewnych spraw mogą być skrajnie inne. Ty widzisz tłok i jarmark w parkach, dla mnie niesamowite jest, że ludzie masowo chcą podziwiać tak w sumie normalne zjawisko jak kwitnące drzewka i robią z tego święto. Absolutnie nie oceniam, które spojrzenie jest lepsze, czy bardziej trafne. Po prostu przyjmuję, że ktoś może mieć inny pogląd. Parę razy zdarzało się, że kraj czy miejsca które dla mnie były niesamowite, kogoś rozczarowały i zobaczył coś zupełnie innego. Po prostu tak jest i nic nie ujmuję ocenom innych ludzi.