Andaluzyjskie analogowe - 20 lat później

[JacekB]

Z okazji przypadającej niebawem okrągłej 20. rocznicy mojej pierwszej wycieczki do Andaluzji odkopałem w domowych szufladach jej dokumentację fotograficzną, z której wybór postanowiłem zaprezentować. Niech posłuży za ciekawostkę, jak turystykę fotograficzną się robiło, gdy cyfry jeszcze na świecie nie było.

Na niecałe 2 tygodnie podróży (czerwiec 1995) zabrałem ze sobą 13 filmów po 36 klatek Fuji G200, wtedy typowych na rynku. Przedostatniego dnia filmy mi się skończyły, więc musiałem dokupić jednego Kodaka Gold 100. Za podstawowy sprzęt służył mi wtedy (i doskonale służy do dzisiaj, chociaż już nie jako podstawowy) zakupiony jakieś 2 lata wcześniej F801S z Nikkorem AF 3,5-4,5/28-85. Chciałem na takiej wycieczce mieć też jakieś tele. Oczywiście jarałem się Nikkorem 80-200, ale po pierwsze był wściekle drogi, po drugie ciężki, a po trzecie wiedziałem, że tele będę używać sporadycznie, więc nie ma sensu się pchać w bardzo wyrafinowane wynalazki. W związku z tym na krótko przed podróżą dokupiłem Sigmę AF 4-5.6/70-300 D APO Macro. Również mam ją do dzisiaj i zgodnie z przewidywaniami wyjmuję z szafy mniej więcej raz na rok, a używam jeszcze rzadziej. Ambicji artystycznych wtedy nie miałem i nadal nie mam. Zdjęcia robię po to, aby mieć pamiątki z ciekawych miejsc, w których byłem i ciekawych sytuacji, które przeżyłem. Czasami dla pokazania krewnym i znajomym, ale przeważnie dla siebie.
Tyle tytułem wprowadzenia, a teraz obrazki. Po zeskanowaniu obrobione minimalistycznie, aby w miarę możliwości zachować oryginalność przekazu.
1. Po drodze gdzieś między Saragossą i Madrytem przez szybę samochodu:

źródło

2. Klimaty jak z socrealizmu lub z Ameryki lat 30 - okolice Kordoby:

źródło

3. Z Pizza Italiana ISO 200 też daje radę:

źródło

4. Typowe pueblo blanco - miasteczko Manilva:

źródło

5. Łodzie grzecznie zaparkowane - miejscowi rybacy mają sjestę:

źródło

6. Rybacy skończyli sjestę. A może jeszcze nie zaczęli. W każdym razie Sigma ma testy:

źródło

7. Powrót z połowu:

źródło

8. Makro w Sigmie jest dalekie od standardów profi ale do turystyczno-amatorskiego użytku wystarcza:

źródło

9. Gdy zza zakrętu po raz pierwszy wyłoniła się sławna skała, to obowiązkowo trzeba było stanąć i trzasnąć widoczek ogólnorozwojowy...:

źródło

10. ... oraz zbliżonko:

źródło

11. Małpa Jej Królewskiej Mości też obowiązkowa:

źródło

12. Tudzież landszafcik ze skały:

źródło

13. Takie tam groźne ptaszyska stały w dole:

źródło

14. Prawdziwy geograficzny koniec Europy to wcale nie Gibraltar, lecz Tarifa:

źródło

15. Na koniec przez szybę w czasie jazdy, więc nie perfekcyjne technicznie, ale za to motyw fajny:

źródło

Ciąg dalszy być może nastąpi...

[Nikolai]

Ciąg dalszy nie może a musi nastąpić

[emet_b]

Piękna sprawa. Czekam na kolejne

[bogdi64]

i ja

[JacekB]

Czuję się podbudowany pierwszym pozytywnym odzewem, więc jest kontynuacja. Dziękuję.

Podczas całej podróży zrobiłem wtedy blisko 500 zdjęć, co w analogowych czasach było dużo jak na prostego turystę. Tyle samo dzisiaj na przeciętnym urlopie z cyfrową lustrzanką robi się zapewne w ciągu jednego dnia. I co z tego? Do pokazania nadaje się jakieś 20% z tych 500 zdjęć. Reszta to chłam. Naświetlone w większości może i poprawnie, ale źle skadrowane, nieostre lub zawierające jakieś inne błędy, których poprawianie jest robotą Syzyfa. Względnie po prostu nieciekawe, chociaż w momencie naciskania spustu migawki wydawało mi się, że motyw jest bardzo interesujący. Wśród tych 20% trzeba dalej selekcjonować, bo z kolei zaczynają się powtórki i łatwo znudzić odbiorcę. W ostatecznym rachunku wychodzi nie więcej jak 50 zdjęć jakoś tam godnych uwagi, czyli - powiedzmy - 5-6 zdjęć dziennie jak dobrze pójdzie.

Z jednodniowej wycieczki w góry z cyfrówką potrafię obecnie przywieźć 200 albo nawet 300 obrazków (więcej bateria w moim Fuji X100S nie wydala) i jaki jest efekt końcowy? Z tych 200 albo nawet 300 obrazków zdecydowana większość jest wprawdzie ostra i dobrze naświetlona, czyli niby nadaje się do pokazania, ale 80-90% stanowią powtórki. Sam się szybko przy nich nudzę, a więc można sobie wyobrazić, jak będą się nudzić postronni obserwatorzy. Trzeba wybierać, bo jaki jest sens, pokazywać ten sam motyw na 10 sposobów, za każdym razem przesunięty o parę centymetrów w lewo lub w prawo w poszukiwaniu optymalnego kadru? Koniec końców lądujemy przy tym samym wyniku: z całego dnia pamięta się i chętnie się wraca do kilku ujęć, a reszta tylko zapycha dysk komputera i nie byłoby żadnej straty, gdyby jej w ogóle nie było.
Skoro finalny efekt jest z grubsza ten sam, to zostaję przy starych sprawdzonych technikach.

Dla odmiany kilka pionowych kadrów.
1. Po drodze do celu przerwa na spacer zakamarkami śródmieścia Toledo:

źródło

2. A to już Cordoba, gdzieś w bok od Mezquity:

źródło

3. Klimatów z socrealizmu lub przedwojennej Ameryki ciąg dalszy:

źródło

4. Obowiązkowa palemka with superior sunstars, jak powiedziałby Ken R.

źródło

5. I pueblo blanco w pionowej wersji:

źródło

Na razie wystarczy. Ciąg dalszy być może nastąpi...

[Amadeusz]

Koniec tej gry wstępnej, dawaj te lotnicze z Gibraltaru

[JacekB]

Lotniczych więcej nie będzie, gdyż nie ten wątek, a ponadto ja bardzo lubię patrzeć live na samoloty, ale wcale nie upieram się przy ich fotografowaniu. Na żywo jest ciekawiej niż na obrazkach.
Po sąsiedzku rozwinęła się dyskusja o andaluzyjskich atrakcjach, więc dam jeszcze parę analogowych wspomnień.
1. Zakamarki Kordoby:

źródło

2. Ponownie zakamarki Kordoby:

źródło

3. Latarnia w Gibraltarze:

źródło

4. Grają zapewne Royal Air Force vs. Royal Navy, ale wyniku nie znam:

źródło

5. Pueblo blanco gdzieś po drodze:

źródło

6. Pueblo blanco docelowe:

źródło

7. Plażowo:

źródło

8. Plażowo po raz drugi:

źródło

9. Latarnie morskie też mają w andaluzyjskim stylu:

źródło

10. Znów coś z portowych klimatów:

źródło

11. I jeszcze takie:

źródło

12. Każdy z rybackich kutrów był inny:

źródło

13. Tambylcy przy pracach lądowych po zakończeniu połowu:

źródło

14. Gdzie port rybacki, tam kotów jak mrówków:

źródło

15. Aż mi było głupio, że nie mam przy sobie swojego jachtu:

źródło

Wystarczy. Jak się obrobię z Granadą, to może jeszcze coś wrzucę.

[TOP67]

Oglądam i notuję, co warto odwiedzić.

[Jarkod]

Kolory wyblakłe, skopany balans bieli, niebo zaszumione, ostrości brak, no masakra.
Ale... i tak takie zdjęcia podobają mi się bardziej niż niejedno krystalicznie czyste i nasycone wykonane dzisiaj. Przez swoją niedoskonałość jakoś lepiej oddają życie (także przecież niedoskonałe). Wycezelowane zdjęcia z cyfrówek wyglądają czasem jak z jakiejś równoległej, doskonale perfekcyjnej rzeczywistości.
A podejście do robienia zdjęć mam takie samo: są dla mnie, dla rodziny i dla ewentualnych chętnych. Co do uzysku, to już jakiś czas temu stwierdziłem, że jakoś tak dziwnie się dzieje, że ilekolwiek bym zdjęć zrobił, to i tak do pokazania nadaje się jakieś 10 %.

P.S.
Mam nadzieję, że pierwszego zdania nikt na poważnie nie weźmie.

[popi]

Czytam: andaluzyjskie. Myslę: będą konie. Wchodzę... a tu niespodzianka
Nie żałuję, że wdepnąłem; bardzo fajny/klimatyczny reportaż!