Sony A7, A7R, A7S

[Jacek_Z]

..Biogon jest piękny jak użyty na analogu albo na cyfrowej Leici z odpowiednio zmajstrowaną matrycą. Na Sony A7 II szybko mi się okazało że jakość obrazu na brzegach to bardziej niż masakra! Jednak tu chyba pokutuje to ze konstrukcja optyczna Biogona zakłada znaczne cofnięcie soczewek w strone matrycy a zo za tym idzie swiatło pada ostro pod kątem...
Chyba że ja mam coś nie tego z adapterem bo po jego założeniu ostrość ustawiona na nieskończoność wcale mi się nie zgadza z oznaczeniami na skali obiektywu.

Nie, nie, nie. Dany obiektyw musi być w określonej odległości od filmu/matrycy. Więc katy padania to będzie miał takie same na analogu i na cyfrze (bezlustrze) i to każdego z producentów, bo przejściówki będą miał różne grubości. Inna Sony, inna Canon, inna Nikon. To da te samą odległość rejestru właściwą dla danego obiektywu, systemu na jaki był zrobiony.

[wpkx]

Jacek...
Tak, musi być. Ale matryca w M ma kątowe soczewki, a w takim A7 nie.
A obiektywy lustrzankowe dają obraz z daleka (duża odległość rejestrowa), więc światło pada bardziej równolegle niż w przypadku szkieł dalmierzowych, dających obraz z bliska (mała odległość rejestrowa). Więc kąty padania w rogach są różne, i po to Leica ma te soczewki.

[cz4rnuch]

Bardzo merytoryczny post. Wspaniale. Szczególnie, że się nie znasz.

[wpkx]

Wybaczcie. Kajam się i upraszam moderację o skasowanie.

[Jacek_Z]

Jacek...
Tak, musi być. Ale matryca w M ma kątowe soczewki, a w takim A7 nie..

Wiem. OK, to wyjaśnia inne zachowanie na Leica M vs reszta lustrzanek lub bezlusterkowców. Natomiast dany obiektyw na innych systemach (poza Leica) będzie się zachowywał tak samo. Tzn soft może coś zmieniać (czasami nawet w RAW), wyostrzanie, dystorsja, zdejmowanie winiety, ale to soft, nie obiektyw. W PS da się zrobić to samo ze wszystkich systemów (poza Leica).

Kajam się, zeberek pisał o różnicy Leica vs Sony.

[zeberek1]

Dokładnie to miałem n mysli tylko juz się nie produkowałem o tych mikrosoczewkach w Leicj bo myslałem że jest tobpowszechnie wiadome.

[wpkx]

Ave, Cæsar, merituri te salutant...

[wpkx]

A wracając do nieostrych brzegów - tępe brzegi Wisły:

źródło

[ikit]

Wiem. OK, to wyjaśnia inne zachowanie na Leica M vs reszta lustrzanek lub bezlusterkowców. Natomiast dany obiektyw na innych systemach (poza Leica) będzie się zachowywał tak samo. Tzn soft może coś zmieniać (czasami nawet w RAW), wyostrzanie, dystorsja, zdejmowanie winiety, ale to soft, nie obiektyw. W PS da się zrobić to samo ze wszystkich systemów (poza Leica).

Kajam się, zeberek pisał o różnicy Leica vs Sony.

Teoria teorią. Oprócz tych mikrosoczewek robiących różnicę adapter to zawsze dodatkowe dwa miejsca styku między body a aparatem, może być delikatnie gibnięty, nie trzymać obiektywu w idealnej płaszczyźnie, jak słabo wyczerniony to powodować odbicia, jakieś przecieki światła w niespasowaniu bagnetu i adaptera... Już pomijam że mogli zrobić adapter pod apsc gdzie wewnątrz będzie za mało miejsca i spowoduje to winietowanie na FF

Loxia jest nowsza od produkowanego od dłuższego czasu biogona. Zmieniają się technologie, są lepsze powłoki, różne rodzaje szkła, a mimo tej samej nazwy niekoniecznie muszą mieć identyczne układy soczewek.
Ale czy ma to duże przełożenie na różnicę w zdjęciach to nie wiem, testy pokazują to co łatwo pokazać, niuanse wychodzą po dłuższym używaniu i poznaniu obiektywu. Za te niuanse się płaci za niektóre obiektywy dużo więcej mimo że są lepsze o kilka procent od sporo tańszych. A czasem te niuanse nie mają większego znaczenia

Samo powiększenie wycinka kadru można zawsze wyłączyć, choć po frajdzie używania loxii strasznie irytuje że przy reszcie manuali muszę dwa razy nacisnąć guzik aby powiększyć wycinek kadru i do tego przemieścić palec na ten guzik bo raczej nie trzyma się za guziki. Mi się nie zdarzają 'przypadkowe' włączenia powiększenia od dotknięcia pierścienia. Kadruję, ruszam pierścieniem, włącza się natychmiast wycinek kadru, doostrzam i albo robię zdjęcie albo wciskam spust do połowy (i tak mam palec cały czas na spuście) aby zniknął podgląd i żeby dokadrować. A poza tym jest jeszcze przeniesienie danych exifowych, ostrzenie od normalnych odległości a nie dalmierzowych, brak ryzyk związanych z adapterem, uszczelnienie na bagnecie, widzenie wartości przysłony z obiektywu w wizjerze... Jak się to ostrzenie ogarnie poświęcając obiektywowi więcej czasu niż wpkx to potem ciężko zrobić krok w tył do braku komunikacji

[wpkx]

Potwierdzam, że wpkx jest leniwy.