Kiedyś na tym forum obiecałem, że opiszę moją metodę sprawdzenia czy układ AF i optyka działają w miarę poprawnie. Byłbym wdzięczny, gdybyście spróbowali i ocenili czy mój pomysł jest przydatny. Główny trzon jest powszechnie znany bo opracowali go inni koledzy fotografowie, ja dodałem analitykę która pozwala dokonać oceny uzyskanych wyników.
Proszę o komentarze wraz z uzyskanymi wynikami
Metoda wyznaczania mikrokorekty AF której rozszerzenie opracowałem, opiera się w całości na funkcjonowaniu podzespołów wbudowanych w aparat, tak aby wyeliminować interpretację zdjęć. Zastosowałem przy ustalaniu optymalnej korekty AF, analizę wartości poprawek metodą najmniejszych kwadratów (99% osób nie wie o co chodzi, metoda znana geodetom, matematykom i statystykom – szalenie prosta ale skuteczna). Co można uzyskać za pomocą tej metody:
- ustalić wartość korekty mikroregulacji AF jaką należy wprowadzić do aparatu aby uzyskiwać ostre zdjęcia w pełnym zakresie ogniskowych i odległości celowania, jeśli nie ma zbyt dużych odchyłek w działaniu mechanizmu AF
- ustalić w jakim zakresie ogniskowych i odległości celowania można znaleźć wartość korekty by uzyskać ostre zdjęcia a w jakim zakresie nie warto nawet próbować 😉
- na podstawie pomierzonych danych stwierdzić jednoznacznie, że aparat i obiektyw są tak bardzo rozregulowane, iż już tylko serwis może coś z tym zrobić !
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Arkusz kalkulacyjny do notowania wyników z formułą obliczeniową <TUTAJ> - wersja dla Nikkora 18-105
Tok czynności:
- Ustalić w dokumentacji obiektywu jaka jest minimalna odległość na którą ostrzy i przyjęć jako bazową do dalszych czynności odległość co najmniej o 10% większą, najlepiej jakąś łatwą do odmierzenia. Obiektyw Nikkor 18-105/3.5-5.6 DX ma minimalną odległość ostrzenia 0,45 m, dlatego jako bazową przyjąłem 0,50 m. łatwo w późniejszych czynnościach wyznaczyć następne jej wielokrotności: x2, x4, x8. Ale nic nie stoi na przeszkodzie by odległość bazowa została przyjęta na poziomie np. 1,0 m. Każdy musi sam ocenić na jakich odległościach najczęściej fotografuje.
- Notujemy w arkuszu kalkulacyjnym (pozycja „Aktualna wartość korekty AF w korpusie”) wartość korekty AF jaką dotychczas mieliśmy ustawioną.
- Ustawiamy w aparacie przysłonę na minimum, czyli jak największe jej otwarcie dla każdej ogniskowej. Weryfikować przy każdym pomiarze !!!
- Na statywie w odległości bazowej (odległość tarczy celowniczej do płaszczyzny matrycy – znak „∅” na korpusie) ustawiamy aparat. Warto zrobić to z dokładnością lepszą niż 2-4%.
- Ustawiamy najniższą długość ogniskowej opisaną na obiektywie
- Po włączeniu trybu LiveView i mechanizmu AF celujemy na tarczę po czym przyciskając do połowy spust migawki uruchamiamy AF by wyostrzył na niej. Tarcza celownicza powinna być w zielonej ramce.
- Wyłączamy mechanizm AF i tryb LiveView i nie zmieniając ustawień obiektywu wykonujemy następne czynności.
- Wchodzimy w menu ustawienia mikroregulacji AF i znajdujemy dowolną wartość korekty AF dla której system AF potwierdza znalezienie ostrości.
- Zmieniając w dół wartość korekty, znajdujemy taką najniższą wartość dla której AF w sposób pewny potwierdza ostrość. Liczbę wpisujemy w arkusz po stronie „Dolna granica ostrości” w rubryce odpowiadającej odległości stanowiska od tarczy celowniczej i ustawionej na obiektywie ogniskowej.
- Następnie zwiększając wartość korekty w górę poszukujemy górnego punktu potwierdzenia ostrości i zapisujemy go w sposób analogiczny po stronie „Górna granica ostrości”. Odstęp pomiędzy dolnym a górnym punktem potwierdzenia ostrości jest zazwyczaj od 10 do 14 punktów.
- Zwiększamy długość ogniskowej na następny wyróżniony punkt na skali (Nikkor 18-105 ma wyróżnione następujące ogniskowe: 18, 24, 35, 50, 70, 105) i wracamy do punktu nr 6 lub jeśli dotarliśmy do najdłuższej ogniskowej na skali to wracamy do punktu 4 ustawiając aparat w odległości 2x większej niż poprzednio. Aż do wyczerpania 4 serii pomiarów.
- W arkuszu kalkulacyjnym w w rubryce „Wprowadź proponowaną poprawkę:” testujemy różne wartości korekty tak aby w ramce „Ocena jakości doboru poprawki …” otrzymać wartość jak najmniejszą.
- Po lewo,w ramce „Dopasowanie korekty do zakresów” poszczególne pola będą podświetlone na kolory: zielony, żółty i czerwony. Jeśli wszystkie komórki zapalą się na zielono to gratulacje, masz świetnie wyregulowany mechanizm AF i doskonale zbilansowane ustawienia obiektywu.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
No właśnie, nie wszystko było na zielono, co teraz ? Jeżeli kolor żółty pojawi się raz czy dwa, to nie ma tragedii, da się z tym żyć. Trzeba tylko być świadomym, że w pewnych zakresach ogniskowych i odległości fotografowanych osób czy przedmiotów nie uzyskamy zadowalającej ostrości obrazu. Można wtedy testując zmianę optymalnej korekty AF (+-2 jednostki) odszukać obszar dla którego odchyłki będą jak najmniejsze rezygnując świadomie z korzystania z innego zakresu dla którego wybrane ustawienia korekty zdecydowanie pogorszą obrazowanie.
Jeśli jakiś obszar zostanie podświetlony na czerwono to użytkownicy natywnych obiektywów w systemach: canon, nikon, pentax – powinni rozważyć czy już nie czas na skorzystanie z serwisu. W komfortowej sytuacji są użytkownicy najnowszych obiektywów sigmy czy tamrona mający na stanie USB Dock czy TAP-IN Console. Oni wiedzą jak z nich zrobić użytek by obiektyw ostrzył w pełnym zakresie, oczywiście jeśli błędy nie przekroczyły wartości granicznych.
Szukaj
Skontaktuj się z nami