Stolikowy advertorial i edytorial

[Carlos_lo]

dlatego prosze sluchac i czytac i ogladac Wiesia opowiesci, a co kto przygarnie i co z tym zrobi to jego sprawa ja znam hydraulikow co robia portfolia z roboty i dobrze na tym wychodza mnie koledzy w pracy katuja pornem dla informatykow no i ... fajnie


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Wujot]

dlatego prosze sluchac i czytac i ogladac Wiesia opowiesci, a co kto przygarnie i co z tym zrobi to jego sprawa ja znam hydraulikow co robia portfolia z roboty i dobrze na tym wychodza mnie koledzy w pracy katuja pornem dla informatykow no i ... fajnie

Ja to rozumiem jako: bierz się do roboty.



Piękna brzydota

Dzisiaj na przykładzie edytorialu zajmiemy się piękną brzydotą. Ten temat zawsze mnie męczył - jako młody chłopak biegałem po "trójkącie bermudzkim", "pijackiej górce", dzielnicy Chojny, słowem po różnych niezbyt przyjemnych miejscach, w różnych miastach południowej Polski. I zawsze miałem jakiś dysonans - zdjęcia, mimo wysiłków, nie były dość "ostre". Jakoś ta fotografia wyglądała inaczej niż rzeczywistość. Po części to szybko zrozumiałem - smród rynsztoków nie był widoczny na fotach. Ot jakaś kałuża z resztkami żarcia. Ospa ścian i grzybów stawała się frapującą graficzną fakturą. Ale nie do końca pojmowałem daremność moich wysiłków.

Później u Sontag znalazłem taki fragment:
Jeżeliby powtórzyć słowa Whitmana: „każdy przedmiot, sytuacja, związek lub proces ujawniają nam swe piękno", to bardzo powierzchownym zabiegiem byłoby wyszukiwanie ładnych przedmiotów, a odrzucanie brzydkich. Jeżeli „ważne jest wszystko, co się robi i myśli", to całkiem arbitralnym zabiegiem staje się traktowanie niektórych chwil życia jako ważnych, a innych - jako trywialnych. Fotografia ma nadawać wagę temu, co przedstawia. Prawdopodobnie nie ma takiej rzeczy, której nie dałoby się upiększyć: a więcej - nie ma sposobu, aby wyplenić tendencję obecną we wszystkich fotografiach, a polegającą na tym, że wartość czegoś, co sfotografujemy, automatycznie rośnie.

O tej nieznośnej cesze fotografii jaką jest upiększanie, pisali zresztą też inni autorzy ale nie bardzo mogłem sobie przypomnieć inne konkretne lokalizacje i pozostaniemy przy Sontag. Fotografia zawodowa ma we krwi to upiększanie. Przeważnie to cały proces - wybór pięknego przedmiotu, aranżacja, stylizacja, kompozycja, światło i postprodukcja. Wszystko nowe, lśniące, bez fałdki, słowem idealne. Poniższe zdjęcia dowiodą, że nawet rezygnując z części tych zabiegów wynik i tak może być "ładny".

źródło

w gazecie wyglądało to tak:

źródło

źródło

Przedmioty, które wyrzucilibyśmy na śmietnik bez sekundy refleksji są tutaj pełnoprawnymi aktorami. Po części nie bez znaczenia jest tutaj zastosowany bardzo wysoki kontrast (i to zarówno przy świeceniu jak i wywoływaniu) - dało to silny efekt graficzny. Doskonale sprawdza się tu cytowany fragment Sontag (kto nie czytał to lektura obowiązkowa). Z ciekawostek realizacyjnych - zniszczenie koła rowerowego nie jest takie łatwe - tu udało się to przy pomocy podnośnika hydraulicznego. Pękło z donośnym hukiem.

Pozdro
Wiesiek

[Carlos_lo]

a co tu tak cicho? Wiesiu, zyjesz? ja czytam po cichu, zeby nie przeszkadzac innym; czy ktos uaktualnia pdfa? chyba znajdlem tlumaczke... ale musze nad nia popracowac


Sent from my iPhone using Tapatalk

[FelTom]

Chyba wszyscy czytają książkę Sontag. Zacząłem - dziękuję za polecenie.

[sote]

ufff... ostatnie 2 dni (w przerwach w robocie ) czytałem ten wątek...
Jakoś mi wcześniej umknął - nad czym ubolewam!
Bardzo fajnie się to czyta i mam nadzieję, że wujot kontynuuje wątek!

Wujot - wielkie dzięki za to że Ci się chciało już tyle tutaj napisać!

[Wujot]

ufff... ostatnie 2 dni (w przerwach w robocie ) czytałem ten wątek...
Jakoś mi wcześniej umknął - nad czym ubolewam!
Bardzo fajnie się to czyta i mam nadzieję, że wujot kontynuuje wątek!

Wujot - wielkie dzięki za to że Ci się chciało już tyle tutaj napisać!

Miło mi, że o mnie pamiętacie. Po prawdzie to po pierwsze bardzo intensywnie pracuje nad stroną mojego nowego przedsięwzięcia. Mam tam tak ze 100 tekstów do napisania/umieszczenia - na początek. Po drugie zastanawiam się czy nie jest większy sens dołożyć tam też gdzieś obok te moje realizacje studyjne. Co prawda niezbyt pasuje (bo tamto to jest o Dolnym Śląsku - turystyka aktywna, krajobrazy, architektura itd) ale ewentualny ruch pracowałby na pozycję strony. Jedyny minus to jest utracenie odzewu od Was (bo nie mam zamiaru zajmować się usuwaniem spamu, troli czy jakiś niedozwolonych treści).
Powiedzmy, że spróbuję na razie, chociaż od czasu do czasu, dalej coś tutaj wrzucić. Jak się obrobię z robotą i zobaczę jakie zainteresowanie jestem w stanie uzyskać na swojej stronie to być może wstawię tam też tutejsze tematy i podejmę decyzję gdzie dalej pisać.

Ponieważ "zagadki" całkiem w tym wątku się sprawdzały to spróbuję znów nauczyć Was jak myśli fotograf studyjny.

Taka fota

źródło

Pytanie - w jaki sposób przygotowalibyście plan do fotografii? Czyli to co się dzieje przed oświetlaniem czy nawet komponowaniem.

Pozdro
Wiesiek

[sote]

A co mi tam
Warzywa na jakieś druty żeby stały na baczność, ale nie w równym rzędzie. Tło daleko, żeby światło odbite od niego nie oświetlało warzyw. Główne światło z prawej lekko z góry, sugeruje to cień pietruszki na cukini. Chyba też drugie światło z lewej, lekko z przodu ale dużo słabsze.

Bardzo się pomyliłem?

[CzlowieQ]

Wydaje mi się, że niektóre warzywa były doklejane (np. światło odbite od ogórka na pietruszkę jest białe, a niektóre cienie nie do końca się zgadzają) więc na początku na pewno trzeba dokładnie zaplanować na które warzywa pada cień, gdzie ma być imitacja światła odbitego od innych warzyw itp.

[sote]

Cienie mogą się nie zgadzać bo warzywa nie są w jednej linii, niektóre są bliżej, inne dalej od aparatu. Taka jest moja teoria.

[Wujot]

Cienie mogą się nie zgadzać bo warzywa nie są w jednej linii, niektóre są bliżej, inne dalej od aparatu. Taka jest moja teoria.

Zarówno światło jak i kompozycje rozpoznaliście prawidłowo - pytanie jednak było jak sobie wygodnie przygotować taki plan. Jeszcze co do światła - poza głównym i tłowym było słabe światło z lewej tak aby coś w cieniach na ogórku i kabaczku się odbiło.


Rozumowanie fotografa studyjnego jest takie:

- nie ma potrzeby montować tego zdjęcia (szkoda czasu pomijając, że zawsze zależy mi na tym aby to było autentyczne - czyli obiekty wpływały na siebie)
- plan powinien być tak zrobiony aby dało się swobodnie manewrować warzywami

Przez swobodne manewrowanie rozumiem regulacja pozycji przód/tył i na boki oraz wyregulowanie pionu czyli pochyły (bo trzeba prostować warzywa jedno do drugiego). Oznacza to możliwość przesuwania dosłownie o milimetry i kąty obrotu typu 1 stopień.

Jak byście to osiągnęli???

Aby odciąć pomysły typu nabicie na kolec i podstawki to od razu powiem, że to jest zła droga. Z paru powodów - po pierwsze praktycznie nigdy nie niszczę rekwizytów. Zawsze może zdarzyć się poprawka za dzień lub dwa i nie trzeba będzie znów jeździć po halach warzywnych i wybierać najładniejsze warzywa. Po drugie po akceptacji (i okresie karencji) zabiorę sobie rekwizyty do domu gdzie staną się składnikami - szkoda niszczyć przyniesione i zakupione jedzenie. Po trzecie prawie nie widzę szansy na sensowne bardzo dokładne operowanie warzywem przy takim rozwiązaniu - będziecie podkładali papierki od 1 mm do 5 cm?

Zagadka jest więc natury Adam Słodowy. Jak to szybko i fajnie zrobić? Mnie przygotowanie planu do wygodnej pracy zajęło 5 min. Trochę dłużej zajęło mi wymyślenie tego rozwiązania (bo takich rzeczy nie ma w literaturze). Ale odbyło się to podczas krótkiej przerwy na posiłek.

Czyli jeszcze raz powtórzę pytanie. Jak wygodnie zamontowalibyście to na planie? Dopuszczalny jest lekki retusz (np jakiegoś uchwytu). Choć da się to zrobić dosłownie na czysto.

Pozdro
Wiesiek