Stolikowy advertorial i edytorial

[sote]

Genialne w swojej prostocie
Twoją przewagą nad nami jest doświadczenie. Na co dzień spotykasz się z różnymi problemami i wymyślasz rozwiązania, po czasie masz już gotowe recepty na różne zagwozdki.
Tym bardziej wielkie dzięki że się tym wszystkim z nami dzielisz!

[Wujot]

Genialne w swojej prostocie
Twoją przewagą nad nami jest doświadczenie. Na co dzień spotykasz się z różnymi problemami i wymyślasz rozwiązania, po czasie masz już gotowe recepty na różne zagwozdki.
Tym bardziej wielkie dzięki że się tym wszystkim z nami dzielisz!

Masz rację - 10 lat pracy dla magazynów naprawdę dużo mnie nauczyło. Najważniejsze jest to, że tam rzadko kiedy tematy i podejście powtarzają się. Jak coś idzie 4 czy 5 raz w podobnej konwencji to już jesteśmy chorzy. Jak się ma takie doświadczenia to wszystko wydaje się oczywiste i człowiek patrzy na to - jak to możliwe, że inni tego nie widzą? Ale pewnie za kolejne 10 lat gdybym spojrzał na swoje obecne realizacje to też dostrzegłbym dziś pominięte aspekty. Staram się nie przyjmować mentorskiej pozy - zresztą jest mi to o tyle obce, że życie nieraz mnie przeczołgało i nie mam specjalnie wybujałego ego. Te zgadywankowe posty są próbą wciągnięcia Was w dyskusję - chciałbym też od Was się uczyć (choćby tego o czym i jak pisać). Jeśli czasem zdarzy mi się oceniać uzyskane odpowiedzi (i np je zanegować) to wynika to przeważnie z tego "balastu" realizacji i tego, że sporo pomysłów wykonawczych przećwiczyłem. Mam nadzieję, że takich sytuacji nie odbieracie jako "wymądrzanie się" ale jeśli kogoś coś trochę ubodło to przepraszam.

Postanowiłem też, że przeniosę stopniowo dotychczasowy materiał na swój kolejny blog. Znając siebie to pewnie go przy okazji umaję i przeredaguję tak aby była motywacja do powtórnych odwiedzin. Nowe tematy będą i tu i tam. Prawdopodobnie, w celu propagowania nowego bloga (który tak naprawdę będzie podpięty do mojej "krajoznawczo-turystycznej" firmowej strony), będę zamieszczał w wersji blogowej jakieś ekstrasy.

Pozdro
Wiesiek

[Carlos_lo]

ja bym chetnie widzial kondensat barwy i kompozycji (bede niedlugo o tym mowic i przydalaby sie sciaga )


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Wujot]

ja bym chetnie widzial kondensat barwy i kompozycji (bede niedlugo o tym mowic i przydalaby sie sciaga )


Sent from my iPhone using Tapatalk

No to Waść masz życzenia! O ile jeszcze o kompozycji można spróbować napisać coś względnie zwięzłego - szczególnie w opozycji do propagowanych w fotografii żałosnych zasad trójpodziału, mocnych punktów - to o barwie ludzie tomy pisali. Jak będę miał czas to wrzucę fragment książki PWN (podręcznik z zakresu psychologii reklamy) i rozdział o obrazie, przy którym pomagałem autorowi - Krzysztofowi Albinowi (po uzyskaniu jego zgody). Najogólniej - kompozycja jest zawsze pochodną komunikatu (wrażenia jakie chcesz wykonać). To zagadnienie psychologiczne a nie geometryczne. A szczególnie jest to widoczne w fotografii. To jest taki temat, którym chciałbym zająć za lat parę - jak mi się uleżą i ukształtują poglądy.

O barwie pomyślę w następnym życiu.

Pozdro
Wiesiek

[Carlos_lo]

no to ja juz nie mam wiecej zyczen poki co...

Sent from my iPhone using Tapatalk

[Mathis]

W 3 wieczory łyknąłem cały temat, a wciągnął lepiej niż niejedna książka. Znaczący w tym wszystkim jest język jakim się Wieśku posługujesz, lekki, a zarazem ciekawy, przy niektórych sformułowaniach i opisach nawet nie musiałem patrzeć na zdjęcie aby je zobaczyć
Na razie czekam na ciąg dalszy, tego wspaniałego serialu

[Wujot]

Dzisiejszy Zdziś (jeszcze ciepły) to bardzo ciekawa realizacja i to na paru poziomach. Na początku będzie trochę gadania ale to tło jest ważne. Zaczęło się tak tutaj http://forum.nikoniarze.pl/showthrea...=1#post3758126 . Zdaliśmy sobie sprawę , że ta formuła (płaska) zaczyna nam ciążyć. Z jednej strony to oczywiście wygodne i łatwe w realizacji ale... gdybym szukał powtarzalnej fotografii to pracowałbym w packshotach! Opracowałem sobie już jeden pomysł, co go jeszcze nie było okazji zrobić, ale też zasialiśmy (z Donatą) ferment. Jak więc trafił się temat sportowych ciuchów to już wszyscy chcieli mieć coś innego. Donata zaproponowała aby zrobić to na skakankach. Od słowa do słowa skakanki zamieniły się na silikonowe taśmy do ćwiczeń (Power Bands) co to od pewnego czasu robią furorę. Pomysł został klepnięty ciuchy zostaną nanizane na taśmy, szefowa jeszcze tylko powiedziała
- aby to tylko nie wyglądało jak pranie w Dubrowniku. Dyrektor artystyczny zażyczył sobie trzech kwadratowych pionów i jednej długiej pionowej kichy. I temat dla (prawie) wszystkich się skończył.

Pomysł bez wątpienia jest świeży, być może jesteśmy pierwsi, którzy postanowili w ten sposób zmierzyć się z tematem. Ale, ale, tak dokładnie - jest małe ale - na końcu to fotograf zostaje z tym genialnym pomysłem (ma na szczęście ręce i głowę stylistki do pomocy). Myślę wpierw na poziomie realizacyjnym, czyli jak to rozpiąć. Ponieważ szacuję, że plan będzie miał 2 m szerokości a ja chcę wykorzystać przekątne a taśmy będą miały wyjściową długość 1,5 i 2 m to będę musiał je rozciągnąć co najmniej 2x. Jest zresztą prawdopodobne, że jeszcze bardziej. Czyli pierwszy problem to spore występujące siły. Mam w głowie rozwiązanie tego problemu - dlatego muszę przyjść do roboty jakąś godzinę przed Donatą. Z przygotowania planu zrobię zagadkę dla moich wiernych czytelników (przypomnę to na końcu). Ten problem ma dwa podproblemy - przeniesienie sił i mocowanie samych taśm. Teraz myślę sobie o Dubrowniku - chętnie bym tam pojechał... Dochodzę do wniosku, że "problem Dubrownika" jest w równoległym prowadzeniu taśm. Od razu zakładam więc ambitny przestrzenny układ krzyżujących się form. Czyli będzie to 3D. Jakkolwiek mam w głowie już plan realizacyjny to gołym okiem widać, że to strasznie niewdzięczna praca. Przewlec taśmy uzyskać jakiś efekt naciągnąć, dołożyć drugi przedmiot, naciągnąć , zobaczyć. Odczepić pierwszy, przesunąć o centymetry, naciągnąć, zahaczyć, popatrzyć, odczepić drugi, poprawić, naciągnąć, popatrzeć, dołożyć trzeci, naciągnąć, odczepić pierwszy, poprawić, naciągnąć, to samo z drugim, za chwilę to samo z trzecim i z powrotem pierwszy. Znudziło się Wam to czytać??? No nie dziwę się, ale czytanie jest tak pewnie z 50 x szybsze od robienia. To się nazywa proces iteracyjny. Mówię więc Donacie
- jak zrobimy to w 6 godzin to będzie świetnie ale może być dłużej. Ponieważ będzie to sobota oboje mamy jakieś plany. Moje można tak streścić
- nie chciałabym tym razem lecieć do teatru z wyciągniętym językiem - powiedziała moja żonka. Spektakl jest o 20.00, przyjmuję, że o 18.00 muszę skończyć robotę. Postanawiam przyjść na 9.00, Donata na 10.30. Ale już na początku mamy 1,5 godziny obsuwy bo silikony nie chcą się trzymać i Donata jedzie po małe klamry biurowe, które okazują się idealne ale których mi brakuje. Mamy po jednej stronie stos gum, po drugiej luźne szmaty. Szkicujemy sobie układy. Bardzo sprawdza się moja inżynierska część duszy - od razu widzę układ sił, który powinien dobrze naciągnąć ciuchy. Pierwsze są leginsy.

źródło

Długie spodnie idą nam względnie szybko ale gdzie dołożyć gacie? Wszędzie wyglądają paskudnie - ich dosłowność kładzie fotę. Na szczęście po dłuższym boju dochodzimy do wniosku, że deformacja ciucha będzie odsieczą. Gotowe! Z efektu jestem bardzo zadowolony. Może dalej pójdzie łatwiej. Bierzemy teraz torbę i buty. Tutaj dla odmiany problem widzimy po stronie kompozycji. Trzy pierwsze składowe robimy błyskawicznie ale z czwartym jest męczarnia. Próbujemy położyć but jak na równoważni , później kładziemy parę i jeszcze parę innych pomysłów. Koniec końców zmęczyliśmy. Teraz biustonosze. To jest dopiero kanał. Oczywiście z kompozycją zero problemu - prosi się ta kicha zamówiona przez Maćka. Ale jak dobrze poukładać ramiączka i inne tasiemki. Coś tam podpinamy, coś tam wkładamy do środka i po długim boju Donata jest zadowolona. Teraz koszulki. Tutaj problem jest wszędzie i po stronie kompozycji, mechaniki. wymiarów całości. Na początku mamy na planie 4 ciuchy ale wywalamy jeden z nich i udaje nam się ułożyć to co widzicie. Jest 18.45 - jestem wdzięczny żonce, że się nie odzywa - w tym momencie dokładnie dzwoni i mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że właśnie wychodzę.

źródło

W domu jest nawet 15 min czasu i tyleż samo jesteśmy przed spektaklem. Dogorywam na krześle bo zmęczony jestem okrutnie a nudy nieprzeciętne - płaska fabuła i dialogi jak od polonisty. Ale wiem, że robota wyszła pięknie i nikt mi tego (i Donacie) nie odbierze.

Razem zaś wygląda tak

źródło

I na zakończenie pytanie - jak zbudowalibyście plan? Tym razem pamiętałem o backstage - umieszczę za parę dni na blogu.

Pozdro
Wiesiek

[Kojocisko]

IMO dowolna rama. 4 belki. 2 belki i dwie drabiny/solidne statywy. Gdyby nie wielkość planu także duża obręcz.

[Wujot]

IMO dowolna rama. 4 belki. 2 belki i dwie drabiny/solidne statywy. Gdyby nie wielkość planu także duża obręcz.

Moja rama była prostopadłościanem - kto ma pomysł jak taki prostopadłościan wykonać?

Wymiar to 2 x 2 x 1 m i była troszkę za mała.

Pozdro
Wiesiek

[Kojocisko]

Nie wiem co miałeś po ręką. Wszystko co da się skręcić na proste kątowniki lub wręcz kątowniki (najlepiej perforowane). Profile aluminiowe do systemów wystawienniczych? Statywy i belki do teł?