No to piszemy dalej
Kolejny dzień postanowiliśmy spędzić w katakumbach. Jest to chyba jedno z mniej popularnych miejsc w Paryżu.
Bilet wstępu to 10 euro, troszkę dużo, ale mimo wszystko fajne jest odwiedzić to miejsce.
Sam byłem tam drugi raz, za pierwszym razem nie do końca byłem spełniony fotograficznie, dlatego na drugi raz przygotowałem się troszkę bardziej, zabrałem 35tkę, która niestety okazała się za wąska, więc większość zdjęć popełniłem sigmą.
Katakumby to nic innego jak "cmentarz", który został stworzony po przepełnieniu normalnych cmentarzy w XVIII wieku. Starannie ułożone kości, czaszki- tworzą korytarz (prawie 2km), ktoś z klaustrofobią i ze słabymi nerwami może mieć tam na prawdę ogromny problem, zwłaszcza że światło również jest dość mroczne, które dodatkowo dodaje dreszczyku.
Początkowo idzie się dość długim, betonowym korytarzem
22.
by około 5 minutach stanąć przed wejściem na którym widnieje napis: Arrete! C'est isi l'empire de la mort(w wolnym tłumaczeniu: Uwaga, to miejsce śmierci)
Wybaczcie za jakość, ale mam tylko jedno zdjęcie;/
23.
Po wejściu ukazuje nam się taki widok:
24.
Idąc napotykamy różne formy układania kości
25.
26.
27.
28.
Wszystkich tych kości, czaszek jest setki, miliony. Na dodatek nie wszystko jest udostępnione dla zwiedzających.
Zwiedzanie całości zajmuje około godzinki, dla odważnych są rozłożone ławeczki, by mogli się zastanowić, przemyśleć swoje życie- my nie skorzystaliśmy
Na końcu wychodzi się zakręconymi schodami, które są na prawdę długie- po wyjściu na powierzchnię trzeba chwilę przystanąć.
Wg. mnie na prawdę warto znaleźć czas na odwiedzenie tego miejsca.
I to tak na prawdę wszystko z mojej fotorelacji- wiem, nie wiele patrząc na ilość miejsc, które można odwiedzić w Paryżu.
Ale mam wytłumaczenie.
Jednego dnia praktycznie nie wyszliśmy z domu- bo po prostu baliśmy się, było to wtedy gdy Policja zaatakowała terrorystów w Saint Denis, tak naprawdę nie wiedzieliśmy co może się wydarzyć po tym na Paryżu, dlatego postanowiliśmy pozostać w domu.
Zaś 2 dni przeznaczyliśmy na wyjazd do Chamonix, który niestety nam się nie udał, było załamanie pogody, na tyle duże, że nie kursowała żadna kolej, ba nawet gór nie było widać, dlatego też nie wyciągnąłem aparatu z plecaka.
W drodze powrotnej postanowiliśmy wrócić przez Genewę, to jedyny pozytyw tej wycieczki, po drodze mieliśmy słońce, wiatr, deszcz, śnieg:
29.
30.
Jednak na pewno tam Wrócimy i osiągniemy cel, który sobie założyliśmy jadąc w Alpy.
Jednego wieczoru postanowiliśmy się wybrać pod Bataclan, pojechaliśmy samochodem. Dojeżdżając do miejsca, od razu widać rozmiar tragedii jaka się tam wydarzyła.
Chodniki w kwiatach, zniczach, na ogrodzeniach wiszą kartki, zdjęcia, bukiety... Łezka w oku się zakręciła, mimo iż tak na prawdę nie dotyczyło Nas to bezpośrednio.
Teatru nie było widać wcale, ogrodzony metalowymi bramami i przykryte folią, do tego bardzo duża ilość policji.
Nawet nie zatrzymaliśmy się, bo był całkowity zakaz.
Na zakończenie wrzucę jedno zdjęcie(choć ponoć nie wolno, jednak to nie jest iluminacja która jest na co dzień) z wymownym napisem:
FLUCTUAT NEC MERGITUR RZUCA NIM FALA, LECZ NIE TONIE
31.
Ostatni dzień, to tak na prawdę dzień poświęcony rodzinie, no a rano powrót do Polski i do szarej rzeczywistości.
No dobrze, a teraz krótkie podsumowanie i info:
Jak pisałem na początku, był to bardzo burzliwy okres, jak na zwiedzanie Paryża, mimo wszystko dało się to robić bez stresu. Chyba pierwszy raz przekonałem się, jak media potrafią wiele rzeczy wyolbrzymiać, choćby na przykładzie wojska- Wojsko w Paryżu zawsze było, czy to pod wierzą, czy w Luwrze, zawsze można było ich spotkać, a w mediach ciągle słyszałem ile to wojska pląta się po Paryżu.
Dużo jeździliśmy pociągami, metrem i tak na prawdę tylko raz zdarzyło nam się, że przy wysiadaniu na stacji pilnowali wojskowi.
Co do samego Paryża- dla mnie jest to miasto do którego wracam tak często jak mogę. Uwielbiam chodzić uliczkami, patrzeć na ludzi w małych kawiarenkach, plątać się po champs elysees. Uwielbiam jechać na Montmartre i podziwiać artystów, którzy na prawdę potrafią zrobić wrażenie na turystach (choćby wycinanie postaci z papieru w kilka minut)
Tylko jest jedna zasada- po Paryżu trzeba dużo chodzić, nie jeździć- wtedy wie się, że jest się w takim a nie innym miejscu.
Kupując wycieczkę, tak na prawdę trafiamy do miejsc tylko najbardziej popularnych, gdzie są duże tłum, kolejki- gdzie tak na prawdę człowiek nie poznaje tego, co miasto ma do zaoferowania, bo wszystko trzeba na szybko, inaczej się nie zdąży zobaczyć tego, czy tamtego.
Bardzo dobrym rozwiązaniem jest kupienie sobie tygodniowego biletu, który kosztuje coś około 25 euro(trzeba mieć coś takiego jak Pass navigo, więc dobrze jest zabrać ze sobą zdjęcie takie jak do dowodu, wyrobienie trwa 3 minuty) i można jeździć wtedy wszystkim. Meterem, pociągiem.
Jeśli miał bym komuś doradzić, jak najlepiej się poruszać, to wiedzę dwa rozwiązania: Pociąg RER C i metro linia 1, kursują we wszystkie najważniejsze miejsca Paryża.
Co do jedzenia- jest dość drogo w samym centrum, więc raczej bym unikał
Jeśli ktoś chce zrobić zakupy to polecam chatelet de halles ewentualnie sklepy wzdłuż ulicy Rue Rivoli- droga wzdłuż luvru.
To chyba tyle, bo Wam się i tak czytać nie będzie chciało. W razie pytań, zapraszam albo na PW albo tutaj, na ile będę mógł to postaram się pomóc, doradzić- a i na miejscu nie będzie problemu z pomocą
Dziękuję wszystkim za uwagę i za to, że chciało Wam się to wszystko czytać i oglądać
Choć dla mnie to jest bardzo motywujące do pisania dalszych relacji z moich wycieczek
Pozdrawiam
Janusz
W sumie niedaleko wieży znajduje się też mała statua wolności(jeśli ten sam płomień mamy na myśli) ale jakoś nigdy pod nią nie trafiłem, choć za każdym razem sobie obiecuje że tam pójdę
Zamieszczone przez notdot
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem
Skontaktuj się z nami