Natchnienie z D600? ;)

[LudwikXVI]

ROZDZIAŁ I : WSZYSTKIE DROGI PROWADZĄ DO „FOTO U CZEŚKA”

/Klient Kazio - pseudonim "Smukła Dzida" z metryki licząc lat 29, garniturowe spodnie mysio-szarej barwy i przydeptane lakierki niegdyś na wysokim połysku czyli z wyglądu lat 47/.
/Sprzedawca Edziu - pseudonim "Big Cochones" z metryki i wyglądu lat 25/
/Miejsce - Sklep Fotograficzny "Foto U Cześka" w mieście X/

Kazio tego dnia wcześniej wyszedł z pracy. Droga do sklepu dłużyła się okrutnie. Macając nerwowo kieszeń poczuł przyjemny garb zwitka banknotów. Numery seryjne niektórych znał na pamięć. Od ponad 2 lat zbierał na wymarzony aparat i wreszcie przyszedł ten dzień. (pomyślał: jeszcze dwa przystanki i będę na miejscu, będę go miał, mój Nikon D600, mój wymarzony samospełniający się prezent … mój, mój , mój … zasyczał niczym Gollum z Hobbita tulący złotawy pierścień). Krótkie spojrzenie na wyświetlacz Samsunga Galaxy oraz naręczny zegarek zgasiło podejrzenie, iż niedawne telefoniczne potwierdzenie w sklepie „Foto U Cześka”, że na magazynie leżą jeszcze 3 nie macane puszki Nikona D 600 - powinno być aktualne. Wywołało to na Kaziowej twarzy grymas rozkoszy, a jednocześnie strachu bo słyszał już o tabunach Białorusinów wykupujących Nikony na pniu ! Wreszcie przystanek docelowy. Tramwaj zakołysał, zgrzytnęły elektromagnesy hamulców trących o szyny. Bezwiednie sprawdził czy kieszeń na piersi nadal nosi papierowy garb. Zupełnie niepotrzebnie. Baczny obserwator zauważył by, że Kazio praktycznie nie zdejmował ręki z kieszeni. Na szczęście od przystanku do galerii handlowej gdzie znajdował się „Foto U Cześka” nad jezdnią przeprowadzono kładkę dla pieszych. Oślepiony pożądaniem Kazio oszczędził problemów ewentualnemu kierowcy samochodu bowiem zupełnie nie zwracał uwagi na otoczenie wobec czego kładka nad jezdnią choć raz uzasadniła sens jej budowy i finansowania z gminnego budżetu. Kazio z niepokojem zaobserwował, że obok równym krokiem maszeruje podenerwowany jegomość. Zapamiętał go z tramwaju. Facet dyskutował z kimś przez telefon co chwilę błyskając złotymi zębami. Stał zbyt daleko w tramwaju by słyszeć rozmowę ale gość wyraźnie zaciągał po rusku. Rozmawiał z jakąś Moniką aczkolwiek mogło tam paść słowo Nikon. Kazio przyśpieszył kroku i prawie biegiem wpadł do holu galerii. Nikt nie wie jak to się stało, że w pobliżu sklepu fotograficznego nagle bez zewnętrznie uzasadnionego powodu zaatakował idącą tamtędy kobietę wyrywając z ręki foliową żółtą reklamówkę sklepu Netto. On sam pamięta zażenowanie kiedy gorączkowo wyciągnął z torby trzy złote kartony z napisem „Pstrąg Norweski”. Dałby się zabić za to, że wcześniej widział tam trzy ostatnie pudełka z Nikonem D 600 – tak się przynajmniej tłumaczył rosłemu ochroniarzowi oraz tęgiej kobiecie gdy na kolanach pakował z ziemi jej zakupy.
CIĄG DALSZY NASTĄPI

[Leśny Władek]

Powiem Ci Ludwik że jednak mam nosa do ludzi i od razu poznałem się na Tobie.
Tak jak kiedyś pisałem szkoda chłopie że mieszkasz w czarnej d.... (z mojej strony patrząc oczywiście).

[LudwikXVI]

Właśnie dyktuję sekretarce II rozdział. Cierpliwości

[RAF7705]

Ludwik.
Czytam ten temat od początku i do tej pory się tak nie ubawilem.
Świetne. Czekam na C.D.

[LudwikXVI]

Uwaga: do czytania zalecam włączenie w tle w osobnej zakładce utworu CHI MAI : http://www.youtube.com/watch?v=05PwZDSEzfE

ROZDZIAŁ II: BRATNIA DUSZA

Na szczęście kobieta nie należała do tych z roszczeniową postawą i dała się przeprosić zaniesieniem ciężkiej torby na parking. Kazio dźwigając zakupy do auta wciąż jedną z dłoni przyciskał do najbardziej wartościowej kieszeni w swoim smutnym życiu. Do sklepu wracał w szybkim tempie starając się nie patrzeć na pękate torby z zakupami jakie nieśli liczni klienci galerii handlowej. Żałował dnia kiedy minął termin ważności recepty na Relanium jakie przepisał jemu zakładowy lekarz. Dzisiaj powinien zażyć podwójną dawkę. Dotarł do sklepu „Foto u Cześka” i mimo olbrzymiej kartki na drzwiach „ZAMYKAĆ DRZWI – KLIMATYZACJA” jego selektywny wzrok od razu wyłapał wewnątrz złoto zębnego typa rozmawiającego ze sprzedawcą. Zrezygnowany pchnął drzwi i mimo, że były zwyczajne szklane jednoskrzydłowe – czuł jakby otwierał dębowe wrota katedry. Niewielki sklep fotograficzny pełen szklanych gablot wypełnionych aparatami kompaktowymi z wściekle kolorową reklamą jakiegoś BENQ-a nad drzwiami zaplecza nie wyróżniał się niczym szczególnym. Z nogami miękkimi w kolanach doszurał matowymi lakierkami do lady sprzedażnej. Oczami wyobraźni widział jak współpasażer z tramwaju szczerzy do niego klejnoty radzieckiej stomatologii pakując do torby ostatnie trzy sztuki wiadomo czego. Ze zrezygnowaniem, powłóczystym spojrzeniem niczym Humphrey Bogart w filmie „Pożegnanie z Afryką” czy też stosownie do sytuacji „Pożegnanie z Nikonem” wbił wzrok w kontuar. Po raz drugi tego dnia pożałował, że nie wykupił Relanium. Serce z emocji o mało nie wyrwało bawełnianego sejfu kieszeni z banknotami. Złoto zębny typ kupował … PENTAXA ! Nie mogąc uwierzyć w swoje szczęście Kazio cedził w myślach każdą przeczytaną na pudełku literkę : P E N T A X. Nie zwracał już uwagi na model tej zabawki jak arystokrata nie zwracający uwagi na posługacza obmywającego swemu panu dłonie po zjedzeniu tłustej gęsi faszerowanej jabłkiem. Zaciągający po rusku jegomość okazał się Kaszubem z Bytowa. Płacąc wymienił ze sprzedawcą kilka uprzejmych uwag, że teraz to plastikowe Master Card, a jeszcze niedawno jego dziadek wspominał jak za sierp u kowala płaciło się muszelkami. Kaszub opuścił sklep z towarem. W tym samym momencie z głośnika pod sufitem menager centrum handlowego zaserwował słynny CHI MAI pana Ennio Morricone. Mimo lekkiego szmeru klimatyzacji, mimo chłodu płynącego z nawiewu w sklepie zrobiło się jakoś ciepło i sympatycznie. Może to wina muzyki, a może maleńkich znaczków „nikoniarze.pl” jaki Kaziu oraz sprzedawca Edziu mieli wpięte w bluzy tam gdzie pulsuje serce każdego człowieka. Kaziu już wiedział, że spotkał człowieka, który zrozumie każde jego pytanie. Sprzedawca Edziu zrozumiał, że spotkał klienta, który doskonale wie gdzie w Warszawie znajduje się ulica Postępu !

CIĄG DALSZY NASTĄPI

* do posiadaczy Canonów: na ul. Postępu w Warszawie znajduje się serwis Nikona.

[Leśny Władek]

...tam gdzie pulsuje serce każdego człowieka...

Ale jazda

[LudwikXVI]

Anar ... mogę wpleść epizod z Tobą w następnym rozdziale ?? Plisss !!??

[oper]

na ul. Postępu w Warszawie znajduje się serwis Nikona.

Poprawka - znajdował się, teraz jest na Łopuszańskiej. Ale fakt, legenda pozostała

[Fraglesso]

Anar ... mogę wpleść epizod z Tobą w następnym rozdziale ?? Plisss !!??

Ale musisz to później opublikować w całości i wrzucić w pierwszy post tego wątku

[LudwikXVI]

spox .... piszę z doskoku.